Noc nad Samborzewem

Ostatni tom tej serii i ostatnie spotkanie z Anką Duszkowską( Obrycką), jej córeczką Walentynką oraz wojenną rzeczywistoscią. Ania musi sama zmagać się z trudami wojny, bo Aleksander został powołany do wojska. Okupanci zmuszają ją także do zmiany miejsca zamieszkania. Panie wynajmują skromne mieszkanie w budynku przy stacji kolejowej. Zbieg okoliczności stawia na drodze Ani Dominika. pracownika kolei. Mężczyzna odegra niebagatelną rolę w życiu kobiety.
W powieści mamy całą relację z codzienności lat 40 tych XX wieku. Zdobywanie pożywienia, ciągły lęk przed aresztowaniami, niepewnośc jutra, to chleb powszedni dla ludności. Choć w przypadku Ani jest trochę łatwiej, bo wciaż ma możliwość powrotu do wspołczesności, a tym samym oraganizowania towarów reglamentowanych. Oczywiscie nawet takie ułatwienie wymaga pomysłowości, bo przecież nie można przyniesc mleka w butelce z plastiku lub krówek w kolorowych papierkach.
W tym tomie zobaczymy także, jak to jest zobaczyć świat z perspektywy ludzi z czasów wojny, przeniesionych do wspołczesności. I tu rodzi się taka reflekscja: my jesteśmy przyzwyczajeni do udogodnień wszelakich i nawet ich nie zauważamy. Dla poprzednich pokoleń stają się one niepojęte, a wręcz śmieszne. Ciekawe zderzenie poglądów i spojrzenia na świat.
Choć doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że seria ta mocno trącila bajkowością, to jednak żyłam razem z bohaterami zarówno w rzeczywistości wojennej, jak i wojennej. I zupełnie nie przeszkadzała mi świado...

'' Zaufanie jest jak zapałka , drugi raz już jej pan nie zapali ''

Stało się ! nastał oto koniec tej uroczej trzyczęściowej bajki . Trzecia i ostatnia część bardziej smutna , nostalgiczna i mniej zabawna . Ale przecież to nic dziwnego , wszak tym razem przeżywamy razem z Anną Obrycką vel Duszkowską , II wojnę światową . Anna została z córeczką , podczas gdy jej mąż poszedł walczyć , w majątku zamieszkał Niemiec , a Obrycka z Walentynką musiały się wynieść do małej klitki nieopodal stacji kolejowej w Samborzewie . Jednak Anna radzi sobie doskonale , wszak za plecami , a ściślej mówiąc , za modrzewiem ma XXI wiek obfitujący we wszystkie potrzebne dobra , takie jak zimowe ubrania , węgiel , żywność , czy nawet podrobiony komputerowo nowy Ausweis dla Dominika . Pomaga też innym jak może i wciąż z miłością i utęsknieniem czeka na powrót Olka . Autorka pokazuje nam oczami Ani wojnę tę codzienną , bez wielkich bitew , bez zwycięzców . Opowiada o szarych ludziach , o warunkach życia , o tajnym nauczaniu , o wojennych zakazach i nakazach , o dobrych Niemcach i dobrych Polakach . Ale i o włodarzach uciekających cichcem ciemną nocą , jak szczury z tonącego okrętu . Jednak wszystkie książki z tego cyklu są dziwnie pozytywnie nastrajające . Bo nawet jak autorka opisuje straszne bestialstwo i pijanych Niemców strzelających dla zabawy w więzieniu w Inowrocławiu , to zaraz za chwilę opowiada o tym że ktoś komuś pomógł , załatwił , ukrył . Pisarka porusza też temat różnicy w cza...