Nowy Renesans

Agent literacki John Brockman co kilka lat motywuje grupę współpracujących z nim naukowców do wypowiedzenia się na tematy związane ze społecznym obiorem nauki, potrzebą zasypywania różnic między naukami ścisłymi i przyrodniczymi a humanistyką. „Nowy renesans” wpisuje się w te potrzeby, przy czym tym razem trochę nie rozumiem głównego przesłania, szczególnie po lekturze połowy esejów. Ale po kolei. Książkę należy chyba podzielić na trzy części. Pierwsza jest bardzo wymownym wstępem Brockmana, druga to 22 teksty naukowców, trzecią stanowią krótsze komentarze do inicjującego "Nowy renesans" tekstu - taki emocjonalny wielogłos idący w różnych kierunkach.

Z założenia książka miała pokazać stan formowania się trzeciej kultury, czyli próby intelektualnego pogodzenia humanistów z przyrodnikami. Brockman chciał, by publikacja stanowiła 'próbę eksploracji intelektualnego krajobrazu współczesności'. Niestety cześć autorów nie udźwignęła tematu (albo nie odczytała intencji Brockmana) i po prostu zreferowała swoje aktualne badania. Niestety dotyczy to kilku fizyków i części myślicieli badających kondycję człowieka wobec sztucznej inteligencji. Z kolei do najciekawszych esejów zaliczam przemyślenia Steven Pinker, który wywrócił moje rozumienie źródeł formowania się osobowości (polecam jego tekst i nie zdradzam, o co chodzi). Równie pięknie o naukach fizycznych w kontekście kulturowym, ale i o ich wewnętrznych ograniczeniach, opowiedział Lee Smolin. Do tego klarownie przedstawił sł...