O sytuacji pisarza polskiego pochodzenia żydowskiego w XX wieku

“Okupacja była czasem spełniania się proroctw, udosławniania przenośni.”

“Cóż można tu poradzić? Czy zachęcać do niesienia pomocy ginącym? Nie, literatura nie po to jest, by agitować do czynu; właściwym jej zadaniem jest przekazanie pamięci tego, co się stało (...)”

“Co jednak najciekawsze, to fakt, że tych, których śmierci przygrywała karuzela, pośmiertnie określa się jako "rodaków".”

“Nie ulega wątpliwości, że około stu tysięcy ocalałych Żydów zawdzięcza to Polakom, którzy narazili dla nich swe życie; nie ulega jednak także, niestety, wątpliwości, że znaczna część społeczeństwa kiwała głowami: "Może to i dobrze, że Hitler odwala za nas robotę".”

“Młody Polak, którego w szkole uczono, że społeczeństwo jego zachowało się w czasie okupacji wzorowo, a który znalazłszy się za granicą naczytuje się o dobijaniu w Polsce przez chłopów zbiegłych obozowców, ma do wyboru albo przyjąć, że za granicą działają "siły", które -nie wiadomo czemu- uwzięły się na jego naród, albo że w szkole uczono go kłamstw.”