O ziołach i zwierzętach

Wynudziłam się słuchając tej książki. Może gdybym miała wersję papierową zaciekawiłyby mnie ilustracje. Książka jest subiektywnym zbiorem felietonów zbudowanym na alfabecie. Każdej literze alfabetu przyporządkowane jest jakieś zwierzę lub roślina. Czytelnik nie zdobędzie pełnej wiedzy o danej roślinie lub zwierzęciu, przeczyta to, co zaciekawiło autorkę. Najbardziej wynudziłam się przy opisie zwierząt. Może gdybym miała lat 10 czytałabym z zaciekawieniem. Scenki rodzajowe z życia zwierząt do mnie nie przemawiały. Felietony poświęcone roślinom są napisane na kształt zielnika. Opisując daną roślinę najpierw poznajemy jej morfologię, później występowanie, właściwości i zastosowanie. Ma to sprawiać wrażenie dokładnego opisu roślin, ale to znów tylko zbiór ciekawostek. Byłam zaskoczona, że opisując konwalie nic nie pisze, że jest to roślina trująca, trujące są jej kwiaty i owoce. Zainteresowały mnie jedynie wiadomości jak przez wieki stosowano je w ziołolecznictwie. Chociaż to wcale nie znaczy, że były skuteczne. W jednej z recenzji przeczytałam, że książka była wydana w 1995 roku, a więc przed Internetem. Jednak w tym czasie istniało bardzo dużo ciekawych książek o roślinach leczniczych i ich zastosowaniu. Książka, która przez swoją budowę udaje popularnonaukową, z której możemy czerpać wiedzę, ale taką nie jest. Dla mnie była to strata czasu.

Do sięgnięcia po książkę 'O ziołach i zwierzętach' skłonił mnie pęd do wiedzy. Przeczytałam w opisie, że opisano zioła i zwierzęta rodzime, a z nauki biologii w szkole mam niedosyt w tej dziedzinie.
Książka 'O ziołach i zwierzętach' mnie pozytywnie zaskoczyła! Okazało się, że sława pisarska Simony Kossak wynika z jej pisania, że jest uzasadniona. Opowieści o ziołach i zwierzętach napisane są przepięknym językiem. Szczególnie te o zwierzętach czyta się jak przepiękne, pełne napięcia i akcji bajki. Można je czytać dzieciom: opowieść o lisie, o jeleniach, o żubrach, o mrówkach, o żurawiach itd. Simona opowiada o tym jak żyją, co jedzą i jak wygląda ich okres godowy i 'życie rodzinne'. Są gatunki wierne sobie i takie, które nie są, są zgodne pary i kłótliwcy. Przypomina to ludzi w swej różnorodności.
Trudno nadać akcję opowiadaniu o krzaczku, bo ten raczej nie wykazuje dynamizmu, ale też te roślinne opowiadania są ciekawe. Autorka wykazała się ogromną wiedzą, którą przekazuje w sposób prosty, a to jest oznaką mędrca. Dowiadujemy się o tym, gdzie dane zioło występuje, skąd pochodzi, jakie są uwarunkowania jego występowania, jakie substancje zawiera, dlaczego jest lecznicza albo trująca. Na pewno jej wykłady były oblegane przez studentów. Dodatkowo, pani Simona wykazuje ogromną erudycję i znajomość rozmaitych dzieł o ziołolecznictwie, o truciznach i roślinach leczniczych z różnych czasów. Przy każdej roślince jest ciekawy wykład o tym, jak kiedyś dana roślina była wyko...

Simona Kossak jest ostatnio trendy, ale ja kupiłam książkę już w 2017 i tak czekała na swój moment. Podobno wersja audio jest do chrzanu. Wersja papierowa jednak zrobiła na mnie dość spore wrażenie. Jest w niej pewna wyczuwalna czułość pani Simony. Pomaga na pewno jej wyluzowany ton, który do kwestii naukowych podchodzi z pewnym praktycznym i zdrowym dystansem. Po prostu pani autorka opisuje przyrodę bez patetyzmu czy drętwoty.

FENOMENALNA KSIĄŻKA, chociaż leksykon.
Czytałam ją dość długo z przyczyn prostych. Leksykon jest wielce podobny do encyklopedii - ułożony alfabetycznie, krótkie eseje i opowiadania na dany temat. Misz masz tematyczny jest dość duży: od borsuków,przez jaskółki dymówki, aż po dziurawiec- zresztą... a to wskazuje tytuł. Są to opowieści o ziołach i zwierzętach.
Ostatnio książek o tej tematyce pojawia się dość dużo - czemu zatem polecam własnie tą?
To co jest minusem tej książki (różnorodność tematyczna, alfabetyczne ułożenie) jest równocześnie jej plusem - czytałam ją wcześniej wybiórczo, a teraz udało mi się ją przeczytać od A-Z. I to jest ta książka, którą przeczytam jeszcze nie raz.

Simona Kossak - biolog z powołania i wykształcenia, Jak sama mówiła - była obciążona genetycznie :) - pochodziła bowiem z Krakowa, urodzona w rodzinie "tych Kossaków" - było niemal pewne, że Simona pójdzie w ślady rodzinne. Dzięki rodzinie - pokochała konie. I tak już jej się zostało ze zwierzętami - mieszkała w niewielkiej leśniczówce w Puszczy Białowieskiej. Przy czym, wiedza którą posiadała ze względu na tzw. pochodzenie oraz dobre wykształcenie, spowodowała, że artykuły są różnotematyczne. Nie zanudzicie się - to pewne.
Dowiedziałam się na przykład o czarownicach,mądrych babach ze wsi, leśnikach i drwalach - mnóstwo "pozanaukowych" ciekawostek. Ale naukowych też - prawie każdy artykuł zawiera zarówno wiedzę naukową, jak i ludową. To jest naprawdę jedna z najlepszyc...