Obecny stan muzyki w Niemczech, Niderlandach i Zjednoczonych Prowincjach albo dziennik podróży przez owe kraje, podjętej celem zebrania materiałów dla „Powszechnej historii muzyki”

Charles Burney (1726–1814) londyński muzyk, nauczyciel muzyki, pisarz i krytyk, w dziejach kultury muzycznej zapisał się przede wszystkim jako autor monumentalnej "Powszechnej historii muzyki" – pierwszego dzieła tego rodzaju. Jego "Muzyczne dzienniki" – jak zwykło się nazywać zapiski z odbytych przez niego w latach 1770 i 1772 roku podróży na kontynent – stanowią jedno z najcenniejszych i najobszerniejszych źródeł wiedzy o kulturze muzycznej wkraczającej właśnie w okres klasycyzmu Europy. Druga część dziennika, poświęcona podróży po terenach dzisiejszych Niemiec, Austrii, Czech, Belgii i Holandii, poza relacjami z niezliczonych wydarzeń muzycznych, w których dane było uczestniczyć autorowi – koncertów publicznych i prywatnych, przedstawień operowych czy wykonań muzyki kościelnej – przynosi też opisy spotkań Burneya z Hassem, Metastasiem, Gluckiem, C. Ph. E. Bachem i wieloma innymi kompozytorami, wykonawcami i teoretykami muzyki.