Opinia na temat książki Obiecuję ci szczęście

Rodzina powinna stanowić największą wartość w życiu człowieka- zarówno ta, z której się wywodzi jak i ta tworzona przez niego w dorosłym życiu. Jednak ta sama, podstawowa przecież więź społeczna, potrafi jak nic innego krzywdzić do żywego. Pozostawia to po sobie blizny, które nigdy do końca nie zbledną i zawsze będą przypominać o swoim istnieniu. Lecz także rodzina ma moc, by uzdrowić. Wlać w serce radość i nadzieję, dać siłę, by pokonać własne demony i walczyć o każdy dzień. I właśnie o różnych relacjach rodzinnych przeczytamy w tej książce. Z pewnością niełatwych, momentami łamiących serce, a chwilami powodującymi uśmiech.

Kalina to dorosła kobieta, która można by powiedzieć odnosi w życiu sukcesy- przynajmniej na polu zawodowym. Jej sytuacja prywatna nie napawa optymizmem, a wszystko z uwagi na to, że obawia się wejść w jakąkolwiek relację z mężczyzną. Stroni od płci przeciwnej, a ukojenia szuka w alkoholu, choć nikt by nigdy nie posądził jej o to, że może mieć z nim jakieś problemy. Już w domu rodzinnym zauważyła, że właśnie mocniejsze trunki stanowią idealną ucieczkę od codzienności i sama ten zwyczaj kontynuuje, choć nie w takim stopniu jak jej rodzice. Z nimi właśnie jej relacja jest dość trudna, oschła, brak w niej miłości i ciepłych uczuć, a większość rozmów podszyta jest sarkazmem i wzajemnymi pretensjami. Gdy los nieoczekiwanie zsyła jej dziecko- córkę przedwcześnie zmarłej, dawno niewidzianej siostry, wie, że cały jej świat wywróci się do góry nogami, a ona sama wiele będzie musiała zmienić. Czy jest na to gotowa? Czy ta mała, niewinna istota wniesie w jej świat to, czego Kalinie doąd brakowało, choć sama nie do końca zdawała sobie z tego sprawę? I w końcu, czy uda jej się odkryć, co działo się z siostrą przez wszystkie lata, podczas których nie miały żadnego kontaktu?

"Obiecuję ci szczęście" to książka nad wyraz realistyczna, zarówno pod względem kreacji bohaterów jak i okoliczności, z którymi muszą się mierzyć. Mamy tu do czynienia z rodziną zwykłych ludzi, którzy na swój sposób radzą sobie z problemami, które ich dotykają, emocjami, które nimi władają i niesprawiedliwościami losu, na które napotykają. Autorka podejmuje się tu trudnych tematów, w głównej mierze alkoholizmu i wpływu na życie całych pokoleń, które miały z tym styczność ale również nieudanych wyborów życiowych i błędów, które wydają się niemożliwe do naprawienia. Pokazuje jak nadużywanie napojów wyskokowych może niszczyć nie tylko ludzi, którzy się z tym borykają ale także wszelkie więzi, jakie zdołali na przestrzeni lat utworzyć. Autorka świadomie wskazuje w fabule, że różne są stopnie uzależnienia i różnie wpływają na życie ludzi, niemniej jednak zawsze, ale to naprawdę w każdym przypadku, stanowią problem, którym należy się zająć. W książce oprócz teraźniejszej narracji dotyczącej życia Kaliny i zmian, z jakimi przyszło jej się zmierzyć, znajdziemy także fragmenty pamiętnika Moniki- jej siostry. I właśnie ten dziennik, spisany tak, jakby istniał naprawdę, jest wstrząsający. Monika nie miała dobrego życia, a jej problemy, ukazujące się na kolejnych zapisanych kartach, były naprawdę druzgocące. Bez fachowej pomocy, która w jej przypadku była niezbędna, z ogromnym balastem, który dźwigała zupełnie sama, przytłoczona emocjami, które były chwiejne i miały kolosalny wpływ na jej psychikę. Z drugiej zaś strony to właśnie relacja z wycinków jej życia oraz niespodziewana obecność Tosi wpłynęły na Kalinę i dały jej do myślenia, a także zmotywowały do podjęcia pracy nad sobą. Całokształt powieści, utrzymanej w dobrze się czytającej, prostej narracji, uderza w czytelnika i ukazuje, jak szybko zwykła codzienność może stanowić początek długiego i bolesnego upadku człowieka. Autorka przybliżyła nam również cały proces związany z przysposobieniem dziecka, który nie należy do najłatwiejszych. Jeśli szukacie powieści, która poruszy tematy ważne i życiowe, z pewnością jest to odpowiednia propozycja.