Opinia na temat książki Obłok Magellana

Właśnie w ramach "powrotu do przeszłości" ponownie zabrałem się za "Obłok Magellana" i ponownie nabieram szacunku do osoby Autora. Nie chodzi mi nawet o niewątpliwe wizjonerstwo: wspomniane tu wcześniej triony, holografię, czy akceleratory cząstek elementarnych. Chyba jest to jedyna książka, nie tylko science-fiction, ale w ogóle, gdzie występuje bohater z którym tak mocno mogę się zidentyfikować. Szczególnie na początku książki, kiedy poznajemy jego dzieciństwo i czasy młodzieńcze - czytając o nich czuję, jakbym czytał o moich własnych wspomnieniach. Niesamowite odczucie.Ponadto, całkiem zabawnie czyta się o tych wszystkich super-zaawansowanych technologicznie przedmiotach, kiedy opisane są archaicznymi już dla nas pojęciami, takimi jak "automaty", "maszyny" na określenie komputera. O komunistycznych wstawkach, bez których książka nie mogłaby się ukazać, nie wspomnę.Nie odkryję Ameryki stwierdzajac, że to klasyka gatunku. Jak zwykle u Lema, przyszłościowe tło służy tylko (lub aż) temu, by lepiej było na nim widać ludzką istotę.