Odzież dziecięca w Polsce w XVII i XVIII wieku

Przedmiotem niniejszego opracowania jest XVII- i XVIII-wieczna odzież dziecięca, na ziemiach polskich oraz zmiany zachodzące w niej na przestrzeni dwóch wieków. Zamiarem autorki było wskazanie cech typowych dla ubioru noszonego przez dzieci, należącego do danych grup wiekowych. Przedstawiono także znaczenie tendencji narodowych i dzielnicowych w modzie dziecięcej oraz wpływ mody zachodniej na kształtowanie odzieży noszonej przez dzieci na terenie ziem polskich. Autorka podjęła także próbę usystematyzowania rodzajów dziecięcego stroju grobowego. Zakres chronologiczny pracy został wyznaczony przez zebrany materiał źródłowy, który zamknięto w ramach czasowych lat 1600-1800. Charakterystykę odzieży dziecięcej noszonej na ziemiach polskich rozpoczęto od przedstawienia tendencji w modzie dziecięcej występujących w pierwszych latach XVII wieku, gdy stroje szyte dla dzieci nie były dostosowane do potrzeb wynikających z ich wieku i w wielu elementach naśladowały odzież osób dorosłych. Rozważania na temat ubioru dziecięcego zakończono w momencie pojawienia się tzw. odzieży zreformowanej, będącej przełomem w modzie dziecięcej. Ukształtowana ona została pod wpływem myśli oświeceniowych, które doprowadziły do odkrycia dzieciństwa.