Opinia na temat książki Opactwo świętego grzechu

Pomyślałam sobie, że wypożyczenie tej książki było raczej błędem. Niespecjalnie chciało mi się ją czytać, dlatego spakowałam ją w końcu do torby i zamierzałam wywieźć prosto do biblioteki. W drodze - chyba z nudów, bo jazda autobusem nie dostarcza mi zazwyczaj zbytniej ekscytacji - wzięłam ją do ręki i przeczytałam prolog. Tylko prolog, niecałe 3 strony, nic więcej. I wtedy już wiedziałam, że z oddawania jej tego dnia nici, że tuż za prologiem będzie rozdział pierwszy, drugi i trzydziesty piąty. Nie wiem, jak Sue Monk Kidd to zrobiła, ale owinęła sobie moje uczucia wokół palca. Najpierw zachochałam się w Hugh, później przyszedł czas na zauroczenie Whitem i już sama nie wiedziałam, co dalej. TALENT PISARSKI - to chyba właśnie sprawia, że zanika mi bariera pomiędzy kartkami książki, a tym, co w rzeczywistości. I że pozwalam sobie powieści wejść na głowę. Jak na ironię....zaczęłam czytać Opactwo Świętego Grzechu...17 lutego...w popielec...