Opowieści niesamowite : groza i niesamowitość w prozie rosyjskiej XIX i początku XX w.

"To romantyzm odkrył w Rosji - podobnie jak w innych krajach - uroki fantastyki, puścił wodze niepohamowanej wyobraźni, kazał sięgnąć do skarbnicy ludowych wierzeń, by z nich czerpać natchnienie, niesamowite wątki i motywy".

"Opowieści niesamowite: groza i niesamowitość w prozie rosyjskiej XIX i początku XX w." to czternaście świetnych opowiadań rosyjskich autorów, które polecam każdemu. Sporo z nich ma cudowny, mroźny rosyjski klimat, który uwielbiam, podobnie jak inspiracje z ludowych wierzeń. A ilustracje - cudo!

Moim ulubionym opowiadaniem jest chyba "Wij" Mikołaja Gogola, opowiadający o pewnym filozofie, który został zobowiązany do czuwania przy trumnie młodej nieboszczki, jak się okazało - wiedźmy. Musiał on czuwać samotnie w cerkwi przy jej zwłokach, gdyż taka była jej wola. Jak to się skończyło - sprawdźcie sami.

W pierwszym opowiadaniu "Lafertowska makownica" Antoniego Pogorielskiego poznacie przodka Behemota, pomocnika Wolanda z "Mistrza i Małgorzaty" Bułhakowa. Tak, Arystarch Murłykin "kotopodobny konkurent" to z pewnością jego daleki krewny :)

Nie mogę również nie wspomnieć o "Damie pikowej" Puszkina i "Boboku" Dostojewskiego - wspaniałe opowiadania. Z resztą, mało które z tego zbioru nie zasługuje na pochwały.

A na koniec jeden z moich ulubionych cytatów z tego zbioru:

"Najmądrzejszy według mnie jest ten, kto choć raz na miesiąc sam siebie nazwie durniem - umiejętność dziś niespotykana. Dawniej dureń przynajmn...

Bardzo dobry zbiór dziewiętnastowiecznych i dwudziestowiecznych (do Rewolucji) opowiadań rosyjskich autorów. Jest tu kilka tekstów słabszych (co nie znaczy - kiepskich), np. Arcybaszewa czy Sołoguba, są wreszcie perełki, które weszły do kanonu literatury grozy - "Wij", "Dama Pikowa" czy "Rodzina Wilkołaka"
Dziękuję Monice za przypomnienie istnienia tej książki.

Bardzo gorąco polecam.