Opowieści starej puszczy. Przygody Kinguńci-Śmiechuńci i Norbuńcia-Psotuńcia

"Opowieści starej puszczy. Przygody Kinguńci-Śmiechuńci i Norbuńcia-Psotuńcia" Norberta Grzegorza Kościesza to książka, która bardzo mnie rozczarowałam. Tytuł mnie przyciągnął i liczyłam na naprawdę piękną bajkę ze "starej puszczy", a dostałam coś niejakiego. Książeczka nie jest zła, ale mnie i mojej Małej Czarownicy nie usatysfakcjonowała.

Akcja dzieje się w lesie, w którym mieszka wraz z rodzicami rodzeństwo elfów: Kinguńcia-Śmiechuńcia i Norbuńciao-Psotuńio. Kinguńcia to grzeczna, mądra i miła elfka, która lubi bawić się ze zwierzątkami. Natomiast Norbuńcio to psotnik i rozrabiaka. Przez jego zachowanie siostra nie chciała się z nim bawić. Pewnego dnia, siostra kolejny raz odmawia mu, a on postanawia uciec z domu. W czasie drogi robi brzydkiego psikusa małemu niedźwiadkowi, a potem trafia do chatki Baby Jagi. Tam za kłamstwo dostaje nauczkę. Natomiast jego siostrzyczka rusza mu na ratunek.

Książka, jak wspominałam, nie jest zła, ale przede wszystkim potrzebuje dobrej korekty. Zdania i dialogi są bardzo proste. Sam pomysł na fabułę tylko częściowo przypadł mi do gustu, ponieważ nie do końca podoba mi się to jak mała elfka obwinia się za zaginięcie brata tylko dlatego, że nie miała ochoty się z nim bawić, a który zauważmy robił jej ciągle psikusy. Tak samo ukaranie kłamczucha zostaje uznane za porwanie, a nie za nauczkę dla niego. Kreacja głównych bohaterów, ich przedstawienie jest bardzo dobre, jednak zachowanie małego elfa jest zbyt bezkarne. Imiona ...

Kinguńca- Śmiechuńca i Norbuńcio- Psotuńcio są małymi elfami, rodzeństwem o zupełnie innych charakterach. Dziewczynka jest grzeczna, ułożona, chłopiec nie słucha nikogo, często rozrabia i wpada w tarapaty. Pewnego dnia, kiedy Kinguńca po raz kolejny odmawia bratu zabawy (nie lubi się z nim bawić ze względu na jego zachowanie), ten postanawia uciec. Po drodze robi kawały, aż trafia do domu Baby Jagi. Tam robi coś, czego nie powinien (nie pierwszy raz) i ponosi za to konsekwencje. Zostaje zamieniony w pająka. Na ratunek wyrusza mu siostra, która obwinia się za zniknięcie brata. Czy jej się uda? Czy mały elf zrozumie, co robił źle? Czy się zmieni?

Zacznę od informacji, którą znajdziemy u autora:
„Opowieści Starej Puszczy. Przygody Kinguńci- Śmiechuńci i Norbuńcia- Psotuńcia” są wynikiem listów pisanych przez moje dzieci do Św. Mikołaja, w którego imieniu przesyłałem im jakąś bajką lub historyjką.”
Historia okazała się dość ciekawa, wciągająca, z przekazem i morałem. Ma trochę ponad 100 stron, czyta się ją bardzo szybko. To opowieść o braterskiej miłości, konsekwencjach własnych wyborów, niełatwej drodze pełnej przygód i nie zawsze bezpiecznej, jaką odbyła dziewczynka.

Ogromną zaletą książki są ilustracje, które według mnie są po prostu obłędne. Strasznie mi się spodobały,
są adekwatne do treści, przyciągają wzrok i zachęcają do czytania.

„Opowieści starej puszczy” to według mnie dość ciekawa książka dla dzieci. Polecam.

Recenz...