Oriana Fallaci. Portret kobiety

Wszyscy znany zdanie: "Mam marzenie"

Mała dziewczynka,z ubogiej,włoskiej rodziny też je miała.A dokładnie,nie marzenie,nie mrzonkę ale plan.
Postanowiła zostać pisarką.
Pisanie było dla Niej równie nieodzowne do życia jak oddychanie.
Konsekwentnie,krok po kroku,na przekór przeciwnościom losu,dążyła do tego co było Jej życiowym celem.
Była biedna,była kobietą i była wielkim człowiekiem,choć o niewielkiej posturze.
Dziś,gdy mamy iphony,tablety,pełne lodówki,bidety,które myją nasze leniwe zadki,skarżymy się,że znowu w życiu nam nie wyszło.Każde niepowodzenie to dramat.Rozpaczamy z wielu błahych powodów.
Żadnym z nich nie przejmowałaby się Oriana.
Czytając Jej biografię,myślałam o tym jaki wpływ ma na nas wychowanie,okoliczności w jakich dorastamy a w jakim geny.W przypadku Oriany,te wszystkie czynniki miały decydujący wpływ na to jakim człowiekiem się stała i jakie wyznawała poglądy.
Każdy kto się z Nią zetknął wiedział,że jest Ona wyjątkową osobą.
Jej siła,odwaga i bezkompromisowość są legendarne.Wiele matek życzyłoby sobie aby ich córki,uznały Orianę Fallaci za swoją idolkę,zamiast Dody,Hello Kitty albo innej sztucznej kukły.
Po przeczytaniu biografii,ta filigranowa kobieta,stała mi się bliska.
Nie mam Jej siły ani determinacji.Nie zwiedziłam świata.Nie spotkałam koronowanych głów ale w dzieciństwie czytałam tych samych autorów,co Ona.
Całe rzesze dzieci dorastają nie wiedząc kim był Bari,Tomek Sawyer,nie zna mieszkańców...