Opinia na temat książki Ostatni honorowy

Rewelacyjna. Wciągająca. Męska Tym razem, Jacek nad Jackami polskiej literatury przenosi szlachecką fantazję i twarde pióro w czasy Polski końca PRL. Zabieg to ryzykowny, nowatorski jak na Komudę, lecz niezwykle udany. Mamy więc: rzeczony już, ustrój sierpa i kolejek sklepowych, młodego bohatera - wybornego szermierza oraz świat nielegalnych walk "na ostre" czyli mroczny półświatek gier zblazowanej arystokracji znanych nam z filmów typu "Hostel" czy "Hunger games". Co wyszło z takiego koktajlu? Ano, niezwykle miła dla czytelnika, smakowita mieszanka, od której nie sposób się oderwać. Fabuła powieści obrasta w charakterystyczne dla tego typu książek elementy niczym dorodna jabłonka. Walki, szable, retrospekcja (przedwojenna polska), rozterki głównego bohatera, matnia w którą się plącze, frapujący początek, zwroty akcji, fenomenalne zakończenie. Przykłady można mnożyć i mnożyć. Akcja jest niezwykle wartka, czas i miejsce akcji zmienia się jak w kalejdoskopie (dobrze, że autor opatrzył podrozdziały skrupulatnymi wyjaśnieniami). Jeżeli chodzi o styl i język autora to jest on już znany i sprawdzony. Komuda to taka dobrze naostrzona batorówka lub karabela. Bluzgi lecą na prawo i lewo, jest brutalnie, mocno i ostro, czyli tak jak być powinno. Reasumując: JK przeniósł po raz pierwszy motywy szlacheckie do współczesności i stanął na wysokości zadania, bo powieść przypomina sensację w stylu Bonda z elementami husarsko-ułańskimi. Tak trzymać Panie Jacku! Dwa ALE i NIE: Po Pierwsze - powieść pędzi do przodu taranując czasami bezwiednie niektóre z elementów fabuły i pozostawiając atmosferę chaosu i nieładu. Po drugie: słowa wypowiadane przez bohaterów wydawały mi się, niekiedy, nie pasować do kontekstu i czasów w których działa się akcja powieści, ale nie będę się czepiać.