Ostatni pojedynek

Tak powinno się pisać książki historyczne. "Ostatni pojedynek" to właściwie panorama feudalnej średniowiecznej Francji, z jej zwyczajami i prawami, a finalny sąd boży nad domniemanym gwałcicielem, to wisienka na torcie. Profesor Jager pisze lekko i jasno, nie stroniąc od anegdot. Książkę mimo wielu szczegółów z zakresu: od zawiłości prawnych, po uzbrojenie średniowiecznego rycerza, czyta się niemal jak powieść lub reportaż. Na minus jedynie zbyt częste odwoływanie do domniemanych uczuć bohaterów książki ("musiał czuć wtedy to, czy tamto").

Średniowieczna Francja, ale rządziła się swoimi prawami. Jednym z nich było prawo do pojedynku sądowego zwanego sądem bożym, który zakładał „że krwawa walka między "równymi" może przynieść sprawiedliwy wyrok”. Nie było to jednak zawadiackie machanie szabelkami, a proces obwarowany warunkami, które trzeba spełnić, by w ogóle do takiego pojedynku mogło dojść.

„Ostatni pojedynek” to powieść historyczna oparta na faktach, której autor szeroko przedstawia ówczesną sytuację polityczną, postaci władców, toczone wojny i zawierane układy. Początkowo nie mogłam wgryźć się w opowieść ze względu na opisową, naszpikowaną faktami formę, ale z czasem przedstawiana historia okazała się tak ciekawa, że z zainteresowaniem śledziłam ją do samego końca.

Okazuje się, że podobnie jak teraz, tak i przed wiekami zarzewiem konfliktu z przyjaciół czyniącym wrogów najczęściej jest zawiść i niespełnione ambicje. Podczas gdy giermek Le Gris zyskuje kolejne awanse i zaufanie swojego seniora, rycerz de Carrouges przez swój zapalczywy charakter traci jego względy, pozycję i kolejne ziemie.

Gdy młoda żona de Carrougesa oskarża Le Grisa o gwałt, jej mąż domaga się u samego króla sprawiedliwości i zemsty żądając pojedynku sądowego. Mimo iż już odchodzono od tego zwyczaju, tym razem ze względu na brak możliwości innego rozstrzygnięcia sporu, parlament paryski przychyla się do wniosku małżeństwa de Carrouges.

Przyznam, że korciło mnie żeby sprawdzić wcześniej jak pojedyne...