Ostatnia przystań

Wbrew przyjętym schematom, do jakich przywykliśmy czytając książki o losach ludzi starych i odsuniętych od życia, powieść Pluhařa, traktująca o tych właśnie sprawach, jest lekturą pogodną i nie pozbawioną humoru, choć porusza i niewesołe problemy. Dom starców, w którym toczy się akcja książki, to miejsce, gdzie ludzie przeżywający jesień życia nie zrezygnowali jeszcze z jego uroków, kultywują własne zainteresowania, buntują się przeciw rezygnacji, a nawet przeżywają późną miłość. Dążenie do uchwycenia istoty i sensu życia, jego rozmaitych kształtów i koncepcji - oto cel, który przyświecał autorowi i który tej lekkiej na pozór powieści nadaje głębię, zmuszającą do refleksji i zadumy.