Ostatnie rozdanie

Wiesław Myśliwski
9.1 /10
Ocena 9.1 na 10 możliwych
Na podstawie 22 ocen kanapowiczów
Ostatnie rozdanie
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
9.1 /10
Ocena 9.1 na 10 możliwych
Na podstawie 22 ocen kanapowiczów

Opis

Wiesław Myśliwski jest twórcą przywracającym wiarę w sens i wartość prawdziwej literatury. Jego powieści wynikają z głębokiej wewnętrznej potrzeby wyrażenia – i równocześnie poznania – prawdy o ludzkim losie, przeznaczeniu, przemijalności, pamięci, miłości, sensie istnienia.

O tym – choć nie tylko o tym – mówi jego powieść Ostatnie rozdanie, kolejne prozatorskie arcydzieło, na które czekaliśmy kilka lat. Myśliwski publikuje rzadko, pisze długo, zgodnie z przeświadczeniem, że „pisać książki powinno się dopiero, gdy człowiek naprawdę czuje, że nie ma już żadnego innego wyjścia (…), wtedy kiedy jest się przekonanym, że ma się coś naprawdę do powiedzenia komuś drugiemu”.

Ostatnie rozdanie to dzieło „totalne”, które chce objąć całość ludzkiego doświadczenia, dotknąć tajemnicy bytu. Jest zachętą do myślenia, nie poucza, nie moralizuje i nie ocenia. Pokazuje życie z jego dobrymi i złymi stronami. To powieść filozoficzna i wielowymiarowa, której tematem jest człowiek i ludzki los zawieszony między przypadkiem a koniecznością. Perfekcyjnie skonstruowana, zachęca do lektury wielokrotnej – przy każdej pozwalając odkryć jej nowe wymiary i perspektywy. Żywioł opowieści sprawia, że czytelnik zatapia się w niej i oddaje się jej zniewalającemu nurtowi.
Data wydania: 2022-08-24
ISBN: 978-83-240-6519-6, 9788324065196
Wydawnictwo: Znak
Kategoria: Powieść polska
Stron: 448
dodana przez: Catta
Mamy 2 inne wydania tej książki

Autor

Wiesław Myśliwski Wiesław Myśliwski
Urodzony 25 marca 1932 roku w Polsce (Dwikozy)
Wiesław Myśliwski – polski pisarz, dwukrotny laureat Nagrody Literackiej „Nike” (1997, 2007). Twórca, który czerpiąc ze źródeł chłopskiego doświadczenia i chłopskiej mowy żywej, wpisuje swoje kreacje w krąg uniwersalnych praw i prawd o świecie i lud...

Pozostałe książki:

Traktat o łuskaniu fasoli Widnokrąg Kamień na kamieniu Ucho Igielne Ostatnie rozdanie Nagi sad Pałac Nadzieja W środku jesteśmy baśnią. Mowy i rozmowy Requiem dla gospodyni : sztuka w dwóch aktach Drzewo Stanisław Baj Złodziej. Klucznik. Drzewo. Requiem dla gospodyni
Wszystkie książki Wiesław Myśliwski

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Lęk przed miłością

29.11.2019

Zastrzegam się na samym początku, że niemożliwe jest poruszenie wszystkich istotnych odniesień tej książki w krótkim tekście. Myśliwski w filozoficzny sposób (tak właśnie: filozoficzny, ponieważ tylko filozofia stawia ontologiczne pytania i pyta o sens), acz bardzo przystępnie, bo w dialogach, zastanawia się, czym jest czas, życie, sztuka, ich prz... Recenzja książki Ostatnie rozdanie

@tsantsara@tsantsara × 7

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Renax
2020-07-07
10 /10
Przeczytane Literatura polska

Może uda mi się napisać coś o tej książce, co nie będzie powtarzaniem poprzedników.
Jest to wybitna książka bardzo skromnego człowieka i mówi sama za siebie. Ale coś napisać trzeba.
"Ostatnie rozdanie' jest jak te obrazy głównego bohatera: gdy odbiorca znajdzie 'swój' obraz, to stoi godzinami i wpatruje się w milczeniu, odnajdując w nim siebie.
Taki cytat sobie wynotowałam z książki:
'Sztuka jest niebezpieczna, młodzieńcze.Obnaża naszą małość, nikczemność, podłość, fałsz. A co najgorsze, każe nam się zastanowić nas sobą, kim naprawdę jesteśmy, a nie kim się sobie wydajemy'.

W każdym wymiarze 'Ostatnie rozdanie' to majstersztyk pisarstwa. Rozdziały są skomponowane kunsztownie, w sposób przemyślany. Ja czytałam góra dwa jednocześnie, żeby nie zgubić niczego i żeby napawać się językiem. A język - dostosowany do nadawcy, oddaje jego charakter. Wypowiedzi bohatera przechodzą płynie w czasie i przestrzeni. Czytałam je wracając, szukając 'szwów'. Coś pięknego.
Teraz opisy postaci. W kilku kreskach, w jednej sytuacji pisarz odrysowuje całą głębię człowieka. Mnie to przypomina warsztat Prusa, autora 'Kamizelki'. To niesamowite osiągnięcie, moim zdaniem. Wszystkie postacie jeszcze siedzą we mnie, ale najbardziej utkwił mi obraz szewca Rudzikowskiego, który już bardzo sędziwy, już u schyłku życia siedzi sobie na ławeczce i patykiem na ziemi rysuje fasony garniturów.
Niesamowita maestria. Nawet ta sekretarka. Jej osobowość odmalował autor używając to...

× 12 | link |
@Booka
2019-01-25
10 /10
Przeczytane Literatura piękna/współczesna E-Booki

Opinię do „Ostatniego rozstania” można napisać na dwa sposoby. Pierwszy sposób: „brak słów”. I właściwie na tym mogłabym przestać. Będąc jednak zwolenniczką wypowiedzi dłuższej niż dwa słowa muszę podzielić się swoimi przemyśleniami.

W książce tej mamy zwykłe imiona w notesie – niby nic, a patrząc już na pierwsze jej rozdziały, widać, iż nie tylko można stworzyć na ten temat monolog, ale też, że przemyślenia te mogą stać się pięknym słowem pisanym i wstępem do filozoficznych rozważań na temat życia.

„Ostatnie rozdanie” to książka, której słowa się smakuje, a co za tym idzie: jest to takie dzieło, które czyta się powoli. Myśliwski zawarł tu sformułowania i przemyślenia istotne dla każdego człowieka. Świadczy to o uniwersalnym charakterze tej książki, gdyż niemal każdy może odnaleźć między wierszami cząstkę siebie oraz coś, co dogłębnie go poruszy. W sposób poetycki opisuje: śmierć, egzystencję, samotność, miłość, tęsknotę i związane z nimi cierpienia, starość i młodość, ale także najdrobniejsze ludzkie zachowania i gesty. A jego słowa są niejednokrotnie przepełnione wysoce odczuwalną głębią.
Wszelkie lęki, frustracje, obawy, przeżycia głównego bohatera stają się także obawami czytelnika, gdy nagle uświadamia on sobie, że oto czyta on słowa, które drzemały w nim od dawna lub drzemią w tej chwili.
I tak: jeśli ktoś przeżył rozstanie i poczuł ból miłości, tęsknoty, samotności, cierpienia – odczuje tematykę miłości i związane z nią ...

× 4 | link |
@Carmel-by-the-Sea
2019-12-15
10 /10
Przeczytane Beletrystyka_współczesna Posiadam

Urzekająca i poruszająca do głębi książki o samotności w życiu pośród ludzi.

Po raz kolejny Myśliwski dokonał rzeczy, która niewielu pisarzom zdarza się raz. "Ostatnie rozdanie" to znowu powieść wybitna. Nie tak optymistyczna w nostalgii jak "Widnokrąg", ale równie wciągająca i wnikliwa w opisie natury człowieka.

To, co w Myśliwskim jest dla mnie bezcenne, to bezpretensjonalność snucia opowieści. To głębokie myśli, które czytelnika zaskakują bezwolnie, wydają się nie pochodzić od pisarza, jakbyśmy my je odkrywali sami. Czytając, w sumie o zwykłych rzeczach, stajemy się ofiarami niewidocznej intrygi pisarza. Zderzamy się ze swoimi myślami, lękami czy głęboko skrywanymi potrzebami. Im banalniejsza na pozór sytuacja, tym kunsztowniej Myśliwski ją pokazuje. To jak sztuka malowania obrazu piaskiem rozsypanym na szkle - kilka ruchów dłoni i mamy historię ulotną, ale i pełną życia.

Tym razem fabuła rozwija się wokół notesu z zapisanymi przez dziesiątki lat nazwiskami, telefonami i adresami. Jego właściciel wraca myślami do różnych chwil własnego życia, których dostarcza mu ułomna pamięć podczas przeglądania notesu. W efekcie dostajemy poruszający zestaw sytuacji formalnie banalnych, takie przywołane migawki od dzieciństwa głównego bohatera, aż po wiek bardzo zaawansowany, z realiami polskiej prowincji powojennej.

Wspomnienia wywołane przeglądaniem notesu, przywołują w pamięci czasem nietuzinkowe postaci, które stają się prowokacją do dyskusji o se...

× 4 | link |
@zuszka60
2019-12-01
10 /10
Przeczytane

Wysoko, bardzo wysoko cenię sobie twórczość Wiesława Myśliwskiego. Dla mnie to geniusz. Wszystkie jego dotychczasowe dzieła zachwyciły mnie i wydawałoby się, że kolejne nie wniosą żadnych niespodzianek. A jednak....Książka „Ostatnie rozdanie” jest wyjątkowa. Słowa w niej płyną powoli pozwalając czytelnikowi smakować jej niezwykle dojrzałą treść. Podobny klimat odnajduję w „Traktacie o łuskaniu fasoli”, jednak tym razem Myśliwski daje nam jeszcze więcej niezwykłej analizy sensu życia, ludzkich słabości i potęgi miłości. Jest to niezwykle mądra opowieść, przedstawiona przez bardzo dojrzałego człowieka. Z perspektywy własnych wspomnień i doświadczeń dzieli się z czytelnikiem swoim filozoficznym widzeniem sensu życia, istnienia, przemijania, miłości.
To książka, która będzie różnie odbierana przez czytelników różnych przedziałów wiekowych. W tej sytuacji cieszę się, że zaliczam się do tej grupy, która ma już więcej „za” niż „przed”, gdyż do dzieła tego trzeba dojrzeć. Nie tylko intelektualnie, ale również (może przede wszystkim...?) wiekowo.

× 4 | link |
@pedagag
@pedagag
2014-05-09

Czytanie tej książki to wielka przyjemność. Chciałoby się ją czytać i czytać... Niesamowicie refleksyjna. Warto do niej wracać.

× 1 | link |
@marr93
@marr93
2014-10-17
10 /10
Czytam

CU-DO-WNA!

| link |
@japoleczka
@japoleczka
2022-11-01
8 /10
Przeczytane
@spirit87
2021-12-28
5 /10
Przeczytane
NI
@Nimi
2021-06-22
9 /10
Przeczytane
@piaty
2020-11-04
9 /10
Przeczytane E-book
@jatymyoni
2020-08-05
10 /10
Przeczytane L. polska Fascynująca
@mariantonina
2020-05-08
10 /10
Przeczytane
@martyna.153
2020-03-09
8 /10
Przeczytane
@MalaMi_2
2020-01-17
8 /10
Przeczytane
@tsantsara
2019-11-26
10 /10
Przeczytane Literatura polska (współczesna)
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

"Dobre czasy to nie te, w których się żyło, ale które się wspomina."
Sztuka jest niebezpieczna, młodzieńcze.Obnaża naszą małość, nikczemność, podłość, fałsz. A co najgorsze, każe nam się zastanowić nas sobą, kim naprawdę jesteśmy, a nie kim się sobie wydajemy.
Dodaj cytat