Ostrze zdrajcy.

Tak na szybko chciałem oznajmić, że świetna ta książka. Przeczytałem ją w jeden dzień i aż mi szkoda, że to już koniec. Na szczęście pisarz napisał aż 4 tomy tego cyklu i tylko czekać, aż u nas zostaną wydane. A co do oceny. Cóż każda jest obiektywna, więc takie są moje odczucia na chwilę obecną.

A cała ta historia to opowieść o trójce przyjaciół, którzy po śmieci króla próbują pozbyć się miana zdrajcy. Na swojej drodze spotkają i złowrogą księżną, obleśnego sekretarza, a także zakłamanego księcia. Wielkie Płaszcze usiłują przetrwać w świecie, w którym niemalże każdy pragnie ich śmierci. Na dodatek pod ich opiekę trafia pewna dziewczynka a sami stoją przed zadaniem, które wyznaczył im sam król.
Poszukując tajemniczych charoitów, muszą najpierw dowiedzieć się czym są. I co z tym wszystkim ma wspólnego Krawcowa? Przekonajcie się sami.

Mimo wszystko jest to dosyć ponura historia, jednak w bohaterach jest tyle nadziei i determinacji, że zapomina się o tym. Znakomicie pokazane walki, to plus-być może największy tego dzieła. Jest nawet delikatna magia, tajemniczy zakon skrytobójców, rozbójnicy, a nawet święci stąpający po ziemi.
Co mogę dodać więcej?

Jeśli lubicie magię powieści takich jak "Trzej muszkieterowie", czy "Ivanhoe", to będzie coś dla was. I nieważne, że jest to tylko fantazja autora. Jeśli zagłębicie się w lekturę, bez wątpienia uwierzycie we wszystko. Należy kibicować naszym bohaterom. I oczywiście pozostaje oczekiwanie na kolejny to...

Szeroko reklamowana książka okazała się być zdecydowanie przereklamowana.

Przygodowe fantasy z historią o zemście. Autor nie oferuje żadnych dłuższych wstępów i od razu wrzuca czytelników w wartką fabułę, złożoną początkowo ze zgryźliwych dialogów byłych Wielkich Płaszczy, dawnych sędziów królewskich i mistrzów walki, zdegradowanych po zabójstwie króla do roli najemnych ochroniarzy, którzy błyskawicznie popadają w kolejne kłopoty z tak prozaicznych powodów jak brak umiejętności odróżniania odgłosów seksu sado-maso od odgłosów tortur i mordu. Drugi równoległy watek to wspomnienia oraz tragiczno-pompatyczna historia życia i kariery głównego bohatera, Falcia. Autoironiczna tonacja ciągłych słownych utarczek między postaciami bardzo szybko zaczyna być męcząca, zwłaszcza gdy odkrywczo wygłaszają oni zupełnie oczywiste stwierdzenia i wymieniają miernej jakości żarciki. O przyjaciołach Falcia nie dowiadujemy się zresztą zbyt wiele - to raczej atrapy, które autor usunął ze sporej części rozdziałów. Monotonne opisy kolejnych walk i pojedynków wypełniały znaczną część książki i niezbyt mnie zainteresowały. Za to monologi (pogadanki dydaktyczne), opisujące stosowane techniki walki wręcz czy trucizny, wygłaszane przez Falcia w trakcie samych walk, były niemiłosiernie bezsensowne; irytowały, psując tempo opowieści a za to nieźle harmonizowały z serią ratunków w ostatniej chwili oraz innych nieprawdopodobnych rozwiązań fabularnych, jak choćby wielokilometrowe strzały z łuku. Pysz...