Opinia na temat książki Pan Samochodzik i niesamowity dwór
Przeczytane
Mam w domu 📚
"Noc ciemna i głucha,
za oknem wiatr dmucha
i stuka okiennicaaami...
Plucha na dworze,
a w strasznym dworze
toczy się walka z duchaaami..."
Tak brzmiała kompozycja własna Bigosa, a dokładniej Jana Bigosa, syna Antoniego, wielbiciela mocnego uderzenia ;) Razem z koleżanką Wierzchoń przydzieleni oni zostali do organizacji pracy w prowincjonalnym muzeum. Dyrektor Marczak bezlitośnie kustoszem przyszłego muzeum uczynił Pana Samochodzika, który bronił się zawzięcie, jednak w końcu uległ namowom szefa. Tak rozpoczyna się moja najukochańsza z przygód Pana Samochodzika i mój numer jeden z całej serii.
Uwielbiam tę książkę od samego początku, kiedy pan Tomasz z dwójką współpracowników jedzie wehikułem do Janówki i w trakcie podróży panna Wierzchoń zaczyna zachwycać się... Panem Samochodzikiem ;) A prawdziwy Pan Samochodzik zaczyna złośliwie z tego żartować.
"Nagle usłyszałem za sobą głos koleżanki Wierzchoń:
- Ten pan Tomasz, o którym panu opowiadałam, posiada bardzo szybki i sprawny samochód. Dlatego zowią go "Pan Samochodzik". Potrafi jechać z szybkością dwustu kilometrów na godzinę. Wyobrażam sobie, jaką on ma piękną maszynę.
Zwolniłem pedał gazu i znowu wlokłem się czterdziestką".
Mogłabym w kółko czytać o inwentaryzacji zbiorów, tajemnicy masońskiej, a nawet o polowaniu na duchy. Po lekturze tej części z antropologii przerzuciłam swoją miłość na historię sztuki. Chciałabym mieszkać w takim dworze z cudownym parkiem i tajemniczym przejściem. Na pewno jeszcze nie raz wrócę do niesamowitego dworu.
A na koniec nieśmiertelne hasło kolegi Bigosa, czyli "stówą, panie kustosz"! ;)
za oknem wiatr dmucha
i stuka okiennicaaami...
Plucha na dworze,
a w strasznym dworze
toczy się walka z duchaaami..."
Tak brzmiała kompozycja własna Bigosa, a dokładniej Jana Bigosa, syna Antoniego, wielbiciela mocnego uderzenia ;) Razem z koleżanką Wierzchoń przydzieleni oni zostali do organizacji pracy w prowincjonalnym muzeum. Dyrektor Marczak bezlitośnie kustoszem przyszłego muzeum uczynił Pana Samochodzika, który bronił się zawzięcie, jednak w końcu uległ namowom szefa. Tak rozpoczyna się moja najukochańsza z przygód Pana Samochodzika i mój numer jeden z całej serii.
Uwielbiam tę książkę od samego początku, kiedy pan Tomasz z dwójką współpracowników jedzie wehikułem do Janówki i w trakcie podróży panna Wierzchoń zaczyna zachwycać się... Panem Samochodzikiem ;) A prawdziwy Pan Samochodzik zaczyna złośliwie z tego żartować.
"Nagle usłyszałem za sobą głos koleżanki Wierzchoń:
- Ten pan Tomasz, o którym panu opowiadałam, posiada bardzo szybki i sprawny samochód. Dlatego zowią go "Pan Samochodzik". Potrafi jechać z szybkością dwustu kilometrów na godzinę. Wyobrażam sobie, jaką on ma piękną maszynę.
Zwolniłem pedał gazu i znowu wlokłem się czterdziestką".
Mogłabym w kółko czytać o inwentaryzacji zbiorów, tajemnicy masońskiej, a nawet o polowaniu na duchy. Po lekturze tej części z antropologii przerzuciłam swoją miłość na historię sztuki. Chciałabym mieszkać w takim dworze z cudownym parkiem i tajemniczym przejściem. Na pewno jeszcze nie raz wrócę do niesamowitego dworu.
A na koniec nieśmiertelne hasło kolegi Bigosa, czyli "stówą, panie kustosz"! ;)
Ocena:
Data przeczytania: 1999-01-01
× 5
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/o-983045/n/pan-samochodzik-i-niesamowity-dwor)
16 wydań
Pan Samochodzik i niesamowity dwór
Zbigniew Nienacki
8.6/10
Przygody Pana Samochodzika to od kilkudziesięciu lat obowiązkowa lektura młodych wielbicieli sensacji. Już miliony czytelników doskonale znają dziwaczny samochód i jego właściciela - specjalistę od ra...
Komentarze
Pozostałe opinie
Z ogromną przyjemnością powróciłam do swojej dziecięcej lektury. Kiedyś zaczytywałam się Przygodami Pana Samochodzika:) Stwierdziłam, że posłucham swojej ulubionej części cyklu. Nadal bawiły mnie zna...
Oceniana na podstawie wspomnień z dzieciństwa. Ciekawa historia, tajemnica, do tego duchy. Jedna z lepszych przygód pana Tomasza.
