Opinia na temat książki Pan

Moja niska ocena wynika prawdopodobnie z tego, iż kompletnie nie znam się na literaturze erotycznej. Nie przebrnęłam przez „… Greya” (odpuściłam po drugim rozdziale) i jeszcze inną pozycję zaliczaną do w/wymienionej kategorii, której tytułu już nie pamiętam. Sięgnęłam po „Pana” zachęcona pozytywnymi recenzjami, ale moja opinia całkiem się z nimi rozmija. Udało mi się dokończyć książkę, ponieważ do połowy cały czas żywiłam nadzieję, że koniec okaże się bardziej satysfakcjonujący niż początek, ale na próżno. Główna bohaterka dwudziestoletnia Ellie nawiązuje romans z czterdziestokilkuletnim mężczyzną o ugruntowanej pozycji zarówno zawodowej jak i rodzinnej. Ich znajomość najpierw toczy się za pośrednictwem e-maili i SMS-ów, następnie zaczynają się spotykać w hotelu. Sama bohaterka, która jest miłośniczką literatury erotycznej porównuje ich związek do historii z „Lolity” Nabokova. Jej zamiarem jest przedstawienie tego romansu z pozycji młodej dziewczyny: jej emocje, pragnienia, oczekiwania. Cała powieść choć napisana ciekawym językiem, nie wnosi nic nowego. Po raz kolejny kobieta została przedstawiona jako uległa wobec mężczyzny, do którego się ma się dostosować. Wykonuje biernie wszystko to co on rozkaże. Stopniowo uzależnia się od niego, cierpi, mimo że zdaje sobie sprawę, że ich związek nie może przerodzić się w nic poważniejszego. Dziewczyna poza Panem nie ma żadnych zainteresowań, nudzi się gdy nie ma go w pobliżu. Pan jest dla niej całym światem. Seks między bohaterami wygląda za każdym razem prawie tak samo. Brakuje mi tutaj jakiejkolwiek oryginalności i rzetelnej analizy związku. Myślę, że autorka miała w zamyśle przedstawić autoportret młodej dziewczyny, która wikła się w romans ze starszym mężczyzną ze wszystkimi jego zaletami i wadami. Ale wyszedł z tego stereotypowy i bardzo krzywdzący obraz kobiet.