Opinia na temat książki Pantaleon i wizytantki

"Pantaleon i wizytantki" to ujęty w formie raportów wojskowych opis powołania i funkcjonowania jednostki SWGPGO (Służba Wizytantek przy Garnizonach, Posterunkach i innych Obiektach. Mówiąc wprost: armijnych burdeli i zatrudnionych w nich pań negocjowalnego afektu.
Farsa, ale jaka! Absurdalna, błyskotliwa, obrazoburcza i bardzo, bardzo gorzka w wymowie. "Pantaleon..." tnie ironią; bez skrępowania obnażając pokłady fałszu i hipokryzji systemu i struktur wojskowych. Llosa bawi się piórem i językiem. Kreśli służbowe i osobiste perypetie wizytantek w formie hermetycznych raportrów, listów, audycji radiowych i skandalizujących artykułów prasowych. "Pantaleon i wizytantki" to literacki majstrsztyk.
Jednakże, choć w swojej naturze prześmiewcza, "Pantaleon..." nie jest lekturą łatwą.
To prawda, książka skrzy się humorem i surrealistycznym nonsensem. Ale przy całej tej hucpie jest cieżka od cynizmu, nieustająco ukazując obraz armii-sutenera. Pantaleon jest tylko nic nie znaczącym pyłkiem w trybach bezdusznej machiny. Szczebelkiem w drabinie, po której wspinają się inni. W starciu z systemem nie znaczy nic. Jest też miejsce na religijne zaślepienie tłumów i charyzmatycznego Brata Francesco, siewcę religijnego fanatyzmu i manipulację informacją w mediach. Wytrawny czytelnik bez tudu wychwyci zastanawiającą zbieżność podobieństw. "Pantaleon i wizytantki" to pigułka piołunu i świetna książka. Szczerze polecam.