Paryż miasto sztuki i miłości w czasach belle époque

Marzenie o Paryżu jest w każdym z nas! Stolica Francji ma w sobie tajemnicę, szaleństwo i magię! Od wieków zachwyca, inspiruje i uwodzi. Przyciąga artystów, a w ślad za nimi ludzi z całego świata, którzy pragną przygody, miłości, spełnienia... Woody Allen z pasji do tego miasta stworzył ponadczasowy film. Paryż – miejsce, w którym urzeczywistniają się marzenia… Paryż z przełomu wieków. To głównie belle époque przyczyniła się do powstania legendy otaczającej dzisiaj stolicę Francji. Wtedy właśnie zbudowano najsłynniejszy symbol Paryża – wieżę Eiffla i dominującą nad Montmartre’em bazylikę Sacré-Coeur. Miasto zostało nazwane stolicą świata, mekką artystów, świątynią przyjemności. Wielu uległo jego czarowi i związało z nim swoje życie, a ci, którzy je opuścili, przez lata wspominali swój pobyt z nostalgią. Następne pokolenia nazwały ów czas la belle époque. Mając już odpowiedni dystans i perspektywę, oceniły te lata jako piękne. Czy takie były rzeczywiście, czy to doświadczenia pierwszej wojny światowej pozwoliły docenić minioną epokę jako okres względnej stabilizacji, dostatku i dobrej zabawy? Zapewne jedno i drugie. Paryż zorganizował w tym czasie dwie wystawy światowe oraz igrzyska olimpijskie, rozwijał się ekonomicznie (...) Tu otwarto najsłynniejsze domy mody, dyktujące kobietom na całym świecie, jak mają się ubierać. Przez długi czas wszystko, co nowatorskie, oryginalne, przełamujące stereotypy, awangardowe, pchające świat do przodu działo się właśnie w Paryżu. W sztuce, w nauce, w modzie. Tego Paryżowi nie można odebrać. Magia i rzeczywistość. Małgorzata Gutowska-Adamczyk i Marta Orzeszyna wybrały się w fascynującą podróż w czasie. Oddzielając magię od rzeczywistości, mity od prawdy, plotki od faktów, wysnuły opowieść o mieście bez wątpienia niezwykłym. Opowiedziały o lwicach salonowych, artystach, wielkich kurtyzanach i wyrzutkach społeczeństwa, ale również o zwykłych ludziach. Przypomniały fakty historyczne, rozprawiły się z wyobrażeniami - przede wszystkim jednak oddały niepowtarzalną atmosferę tamtych lat, bo legenda, nawet mocno podkoloryzowana, nie narodziła się bezpodstawnie. Koniec XIX i początek XX wieku to okres szczególnie ważny w dziejach tego niezwykłego miasta. Paryż był stolicą świata; tu wypadało i należało bywać. Artyści, modnisie, naukowcy a także niezliczeni turyści zjeżdżali tłumnie, znajdując wszystko to, czego poszukiwali: inspiracje, natchnienie, rozrywkę, wykształcenie, wreszcie – najmodniejsze suknie i kapelusze. Nie dla wszystkich była to kraina mlekiem i miodem płynąca. Obok Paryża, który się bawił i szastał pieniędzmi, było też miasto zwykłych ludzi, robotników z trudem zarabiających na chleb, nędzarzy i kryminalistów, a doniesienia o kolejnych ślubach w wyższych sferach sąsiadowały w gazetach z informacjami o wypadkach na budowach i w fabrykach, o zabójstwach, gwałtach i oszustwach. Tak toczyło się codzienne życie dziewiętnastowiecznej metropolii. W czym więc tkwił fenomen belle époque, że jawi się nam ona jako okres prosperity i szalonej zabawy w Moulin Rouge, z kankanem w tle i lampką szampana w dłoni? Przede wszystkim trzeba zdać sobie sprawę, że jej obraz jest niepełny, wykreowany i sztuczny, ale promocyjnie niezwykle skuteczny. Miasto sztuki i miłości. Miłość i sztuka w paryskim wydaniu to temat niewyczerpany. Żadne inne miasto nie było tak kochane przez artystów. Zjeżdżali tu tłumnie w poszukiwaniu inspiracji, z nadzieją na sukces i sławę. Nie tylko oni… Możni tego świata także darzyli stolicę Francji wielkim sentymentem, szukając w niej mocnych wrażeń, których nie mogli znaleźć gdzie indziej. Nie zawsze chodziło im o wizyty w muzeach… Belle époque to czas świetności najstarszego zawodu świata. Oficjalnie zarejestrowano dwieście domów publicznych zatrudniających kilka tysięcy prostytutek. Dużo więcej pracowało nielegalnie. W maison de rendez-vous (domach schadzek), gdzie udawały się kobiety sporadycznie świadczące usługi seksualne, by poprawić swoją sytuację materialną. Te miejsca oficjalnie nie istniały na mapie miasta, ale ich adresy i tak stanowiły tajemnicę poliszynela. W większości piwiarni, kawiarni, a nawet szykownych restauracji, kelnerki za dodatkową opłatą, chętnie serwowały nie tylko napoje i pyszne dania. W specjalnych przewodnikach dla odwiedzających Paryż cudzoziemców odradzano stanowczo korzystanie z usług ulicznic, przede wszystkim ze względu na brak higieny i choroby. Jako dzielnicę uciech polecano, oczywiście, Montmartre, dorzucając żartobliwy komentarz: „Jeśli zamiast fille d'amour, chcesz zobaczyć święte, wystarczy, że wdrapiesz się na Butte. Może spotkasz tam jakąś w stojącej na wzgórzu bazylice Sacré-Coeur." Poznać Paryż. Większość przyjezdnych nigdy nie poznaje prawdziwego Paryża, nie dowiaduje się, co naprawdę kryje to miasto. A duszę Paryża należy odkryć. Stolica przesiąknięta jest atmosferą przełomu XIX i XX wieku. Każdy więc, kto chce zrozumieć miasto i spełnić marzenie z nim związane, powinien poznać Paryż w czasach belle époque. Jedni uwielbiają Paryż o północy, inni o poranku, jedni chcą tam napisać powieść życia, a inni jeszcze zakochać się. Podróż do przeszłości uświadamia nam bezmiar piękna stolicy Francji, a także unaocznia ogrom wydarzeń, postaci, zbiegów okoliczności, które sprawiły, że w XXI wieku nadal zakochujemy się w mieście świateł. Autorki zakochane w Paryżu miłością bezwarunkową. Małgorzata Gutowska-Adamczyk jest absolwentką Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST (obecnie Akademia Teatralna), w przeszłości była nauczycielką języka polskiego i łaciny, a także współwłaścicielką firmy handlowej. Zadebiutowała jako scenarzystka serialu Tata, a Marcin powiedział… Jest autorką bestsellerowej trzytomowej sagi Cukiernia Pod Amorem, a także licznych powieści dla młodzieży. Pisarka jest laureatką nagrody "Książka Roku 2008", przyznawanej przez Polską Sekcję IBBY. W maju 2012 roku w Wydawnictwie Naukowym PWN ukazała książka Małgorzata Gutowska-Adamczyk rozmawia z czytelniczkami „Cukierni Pod Amorem”, a już wkrótce do księgarń trafi najnowsza powieść „Podróż do miasta świateł”, której akcja rozgrywa się w Paryżu na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Marta Orzeszyna – urodziła się i mieszka w Namysłowie. Studiowała filologię romańską, Uwiedziona przez Paryż, w którym spędziła dziesięć lat. Dogłębnie poznała duszę tego miasta, jego historię, osobliwości i atmosferę. Interesuje się kulturą, literaturą i historią Francji.