Opinia na temat książki Perfekcyjna rodzina

Bardzo długo omijałam tę lekturę, przez wzgląd na poruszoną tematykę i ciężar gatunkowy, jaki ona niesie. Zniknięcie dziecka i niewiedza co się z nim stało, zdaje mi się największym koszmarem, który może spotkać rodzica.

"Jak można prze­żyć choć­by se­kun­dę, nie wie­dząc, gdzie znaj­du­je się twoje dziec­ko!?".

Siedmioletnia Lucia Blix nocuje u nowo poznanej koleżanki Josie. Następnego dnia znika.

Ta historia pochłania od pierwszych stron, to zasługa bardzo przyjemnego w odbiorze stylu i języka, oraz nastroju nadciągającej nieuchronnie katastrofy. Niewiarygodne realistyczny i niezwykle bolesny obraz emocji, które towarzyszą rodzicom, skruszy nawet najtwardsze serca. W takim przypadku niewiedza i wyobraźnia to broń, wycelowana w nas samych.
Oprócz wglądu w ich psychikę obserwujmy również działania śledczych zmierzające do odnalezienia dziewczynki.
Dziwi mnie, że na przesłuchaniach wstępnych Erica decyduje się zataić pewne informacje, uważając je za nieistotne dla sprawy.
Śledzimy też poczynania Selmy, niezwykle empatycznej dziennikarki, która za wszelką cenę chce dowiedzieć się prawdy. Choć akurat jej wątek wydał mi się zbędny, sztucznie wydłużał całość.
Za to oddanie głosu porwanemu dziecku okazało się świetnym zabiegiem.
Tych kilka platform obserwacyjnych spowodowało naprawdę wszechstronny ogląd.

Sprawa okazuje się o wiele bardziej złożona, niż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać. Od początku wyczuwam, że kryje się tu jakaś tajemnica, a że książka do najcieńszych nie należy, przyjdzie nam trochę poczekać na jej odkrycie.

Świetna historia, koniecznie muszę dorwać poprzednią książkę autorki.