Jedna z najbardziej przejmujących opowieści miłosnych w polskiej literaturze powojennej. Historia małżeńskiego trójkąta i zakazanego uczucia, pełna życiowej prawdy i pytań bez jednoznacznej odpowiedzi… Zaskoczeni intensywnością i gwałtownością uczucia, które spada na nich nagle i niespodziewanie, Agata i Borys stają przed dramatycznym wyborem. Czy ocalą własne szczęście, nie krzywdząc bliskich? Czy mają prawo do miłości, która niszczy dom i rodzinę?
...Trudno wśród wielu powojennych debiutów znaleźć książkę podobną do tej, pisaną tak serio, z namiętnością iście furiacką. Niespodzianka w tym, że podjęty przez Ankę Kowalską odwieczny motyw miłosnego trójkąta nie został rozpisany w jeszcze jeden - aż do znudzenia - romans.
...A zatem co w miejsce romansu? Coś, co można by określić ogólnikowo: „proza o miłości”, a co jest właściwie olbrzymim monologiem. niespokojny nurt tego monologu, przepływający przez masę odnóg i rozgałęzień, niesie coś więcej niż fabułę smutnej opowieści o losach Agaty, Borysa i Teresy... Wielki monolog Sabiny jest wyraźnie podszyty traktatem moralnym.
J. Susuł, „Tygodnik Powszechny”, 1964