Opinia na temat książki Pianistka

Symfonia stylu, metaforycznych doznań i niezwykły literacki popis - to wszystko zafundowała mi proza Elfride Jelinek.
Dziwna i intensywna była to przygoda naszpikowana po cal emocjami, wśród dźwięków Schunanna, Mozarta, Wagnera wędrowałam przez pełen cielesnego brudu i skrywanych namiętności Wiedeń.

Poznajemy tu 40-letnia Erikę Kohut nauczycielkę gry na fortepianie i matkę ciągle zawłaszczającą jej przestrzeń, stojącą na straży dziewictwa córki. Do tego duetu ciasno splecionego dołączy również uczeń Eriki, który zburzy wieloletni porządek rzeczy.
Poznajemy Erike jako kobietę mająca problemy z własną seksualnością, jej nietypowe fantazje i perwersje doprowadzą do nieuchronne tragedii.

Jelinek prowadzi czytelnika za rękę przez rzeczywistość pełną wulgarnej, wyuzdanej seksualności, pełna brudu, pozostawiającą w ustach niesmak. Można odurzyć się tymi pełnymi metafor opisami, a uczucie jakie mi wówczas towarzyszyło sprawiło, że finalnie pragnęłam zdezynfekować swój umysł.
Jeśli lubicie być przez literaturę dręczeni i nie boicie się, by wepchała swój sztywny palec wprost w Wasze żebra śmiało po nią sięgnijcie. Nurzać się w toksycznym "erikowym" świecie było prawdziwym wyczynem.
Prozatorsko - palce lizać!