Opinia na temat książki Piąte przykazanie

🤨🤨🤨

Czy macie niekiedy tak, że przechodzi was swoisty dreszcz na myśl o przeczytaniu jakiejś książki? Oczywiście, mam tu na myśli dreszcz przyjemności, a nie znudzenia pod tytułem “O matko! Naprawdę muszę to przeczytać?!”. Ja tak właśnie mam z książkami pani Hanny Greń. Przed nową lekturą pozycji spod pióra tej autorki nie odczuwam już niepewności, a raczej wręcz przeciwnie, ja po prostu wiem, że to będzie kolejna świetnie skonstruowana historia!

🤨🤨🤨

Do Dionizy Remańskiej przychodzi Maria Pisarek. Kobieta utrzymuje, że cała osada nienawidziła jego syna, aż w końcu ktoś połasił się na jego życie. I to skutecznie. Nie wierzy policji, że jej ukochany pierworodny po prostu wyjechał, nie mówiąc jej o tym ani słowa, a także w to, że tak po prostu zaginął. Dioniza rozpoczyna swoje prywatne śledztwo, nawet nie przeczuwając, że już niedługo wdepnie w niezłe… szambo!

🤨🤨🤨

Przyzwyczaiłam się, że Hanna Greń ma lekkie pióro i że tworzy wciągające historie. Tak też było i tym razem. Od tej powieści po prostu nie da się oderwać. Nie ma w niej ani jednej strony, na której można by odczuwać znudzenie. Na nowo odkryłam niesamowitość Dionizy Remańskiej. Byłam pod niemałym wrażeniem upartości tej kobiety w dążeniu do wcześniej obranych celi. Niekiedy miałam wrażenie, że tam, gdzie nie chcą jej wpuścić drzwiami to ona wepchnie się chociażby oknem.

🤨🤨🤨

Sama historia okazuje się być mocno na czasie. Świat kleryków i ich życie na plebanii ma tu swoje drugie i do tego niezwykle mroczne dno. Niekiedy odczuwałam po prostu niesmak na samą myśl, jak można było coś takiego w ogóle robić. Ta historia niewątpliwie w czytelnikach może wywołać szereg przeróżnych emocji. Niekiedy można się pośmiać, zwłaszcza na przeróżnych scenach z Dionizą oraz jej dialogach z innymi bohaterami. Nie zabraknie także miejsca na przerażenie, kiedy dotrze do czytelnika do czego jest zdolny ojciec, głowa rodziny, kiedy ktoś zagrozi jego ukochanemu synowi. Pojawia się również chęć zemsty, pomszczenia czyichś okropnych czynów, choć jak wiadomo zazwyczaj nie prowadzi ona do niczego dobrego.

🤨🤨🤨

Moją ulubioną bohaterką pozostaje Dioniza Remańska. To kobieta, którą bezapelacyjnie chciałabym być. Stąpa mocno po ziemi, wie czego chce, niby sprawia wrażenie osoby szczęśliwej, ale gdzieś tam w głębi serca można wyczuć, że pragnie, by ktoś w końcu ją pokochał i otoczył opiekuńczymi ramionami. I jest naprawdę inteligentną kobietą, zwracającą uwagę na na pewne szczegóły, których z kolei nie raz i nie dwa sama policja albo by nie zauważyła albo by zlekceważyła.

🤨🤨🤨

Podsumowując, “Piąte przykazanie” to już trzeci tom przygód oryginalnej detektywki. I tym razem autorka nie zawodzi i wymyśla naprawdę wciągającą fabułę, od której czytelnik nie potrafi się oderwać. Do samego końca nie potrafiłam przewidzieć, jak się to wszystko potoczy i kto okaże się zabójcą. Czy zakończenie mnie zaskoczyło? Totalnie! Nawet doszłam do wniosku, że po fakcie, jak już wszystko wiem, to zdaje się to być logiczne i proste. A jednak sama bym na coś takiego nigdy nie wpadła! Myślę, że to idealna książka dla osób, które lubią dobrze napisane kryminały, a także dla tych, którzy dopiero chcą rozpocząć swoją przygodę z kryminałem czy ogólnie pojętą literaturą.

🥂🥂🥂

Za możliwość udziału w booktourze z tym tytułem dziękuję bardzo @wez_przeczytaj 😘😘😘