Pięć martwych psów

Z Michalem Sýkorą spotkałam się po raz pierwszy przy okazji lektury "Człowieka pana ministra", otwierającej cykl "Detektywi z Trójcy Świętej”, która przyniosła temu autorowi sporą popularność.

Dziś przychodzę do Was z trzecią częścią serii z podinspektor Marie Vyrovą,

”Pięć martwych psów” przenosi nas znowu do świata śledczych z Ołomuńca.

Nocą z ogrodu zoologicznego uprowadzono trzy niedźwiedzie - nie wiadomo w jakim celu, ślad po nich zaginął. W tym samym czasie w pobliskim Šternberku w lesie zostaje znalezionych pięć martwych psów.

Co wspólnego mają zabite psy oraz zaginione baribale? Marie Výrová - zwana Wielką Sową, oraz Kristýna Horová starają się rozwiązać tą zagadkę.

Uprzedzam, że najnowszy kryminał Sýkory jest dosyć mroczny, niewiele tu do śmiechu, sprawa jest poważna. Autor z kilku perspektyw odsłania przed czytelnikiem sceny nikczemnego procederu wykorzystywania i męczenia zwierząt. Czego już ludzie nie wymyślą “dla rozrywki”, bądź dla pieniędzy - a najczęściej dla koktajlu z obu tych składników.

Ponura intryga zatacza koło wokół osób na wysokich stanowiskach, tzw. elity ukazane są tutaj bez lukru, wspólnota ich niecnych interesów sprawia, że zarówno Horová, jak i Wielka Sowa zamiast pomocy - mogą raczej liczyć na niechęć i utrudnianie dochodzenia.

Największym wrogiem śledztwa okażą się wszystkie te wzajemne powią...

“Pięć martwych psów” Michala Sýkory to trzeci tom cyklu ze śledczą Marie Výrovą, jaki ukazał się w Polsce, ale równie dobrze można go czytać bez znajomości poprzednich - autor w każdym ze swoich tytułów obiera nieco inną drogę, testuje inne obszary kryminału. W tym skupia się na ważnym temacie społecznym - przede wszystkim na losie zwierząt, tego jak człowiek traktuje zwierzęta. Zbrodnia wydarza się w zoo, dzięki czemu konkretnie wsiąkamy w towarzystwo blisko ze zwierzętami związane - dostajemy tu obydwie strony ludzkości: i tych, którzy całkowicie bez sensu krzywdzą zwierzęta dla własnych celów, oraz tych, którym los zwierząt leży na sercu, którzy czasami lepiej rozumieją je niż ludzi. Temat przedstawiony jest szeroko, ale i dosadnie, autor dobrze wie, co chce tym tytułem czytelnikowi przekazać. Oczywiście jest i intryga kryminalna, to ona przyciąga uwagę, bo prowadzona jest naprawdę sprawnie, jest solidnie przemyślana, ciągle podsuwa nowe tropy i konkretnie zaskakuje czytelnika. Są i postacie, bogato przedstawione, które budzą bardzo różne emocje w czytelniku odsłaniając przed nami swoje tajemnice i motywacje. W mojej ocenie, z wszystkich trzech u nas dostępnych, to najlepsza odsłona Sýkory! Gorąco polecam tym, którzy lubią kryminały skupione na solidnej intrydze i dobrych kreacjach postaci.