Pieluchy i róże

Przytułek Położniczy stworzony przez doktor Annę Tomaszewicz-Dobrską przetrwał chyba najtrudniejszy czas. Sąsiedzi z kamienicy po trochę akceptują towarzystwo rodzących i ich czasem nietuzinkowych rodzin. Nowatorskie podejście do położnic to nie tylko dobra, higieniczna opieka, ale także dbałość o relaks, dlatego doktor Anna tworzy na podwórku ogród różany służący do odpoczynku.
Ale zadbane pacjentki, to przede wszystkim zasługa personelu, czyli znanych już Zosi i Karoliny oraz surowej Jadwigi. Dziewczęta podchodzą do trudnego egzaminu na położne, co otwiera im drogę do dalszego rozwoju.
Oprócz wieści z Przytułku i historii pacjentek, poznajemy tu starą Warszawę, z jej tradycjami, mieszkańcami. Jest to kawał historii, który wpływała na to, jak teraz wygląda miasto. Nie brakuje także wydarzeń z dreszczykiem, powiazanych z warszawskim półświatkiem.
Po raz kolejny czyta sie szybciutko i z zainteresowaniem. I już nie mogę się doczekać trzeciej części, bo polubiłam charakterną Karolinę i jej przyjaciółkę Zosię, która tonuje wyskoki koleżanki.

Pieluchy i róże to drugi tom Cyklu opowiadającego o dziewczynach z przytułku położniczego na warszawskiej Woli w XIX wieku. Szpitalik mimo nieżyczliwości niektórych kolegów po fachu doktor Anny nadal działa i ma się dobrze. Zosia i Karolina pod okiem akuszerki Jadwigi i doktor Anny zdecydowały się na naukę i przygotowują się do egzaminu na akuszerki. W ich życiu uczuciowym także sporo się dzieje. Polubiłam dziewczyny i z chęcią poznawałam ich kolejne losy.

Dalszy ciąg losów Zosi i Karoliny dwóch pracownic przytułku położniczego w Warszawie.Wraz z nimi przemierzamy stolicę,obserwujemy jej rozwój pod koniec XIX wieku,gdzie nowoczesność nadal miesza się z biedą.Autorka umiejętnie wplata w fabułę wątki obyczajowe i kryminalne co czyni powieść jeszcze ciekawszą.Gorąco polecam!!