Plątanina zaklęć

Przewracam ostatnią stronę książki, zamykam oczy i ogarnia mnie żal. Żal, że oto moje przygody z siostrami Wspacznymi dobiegły końca i muszę je pożegnać. Bo pokochałam je jak własne siostry, bo każde niebezpieczeństwo jakie je spotykało, dotykało mnie ogromnie. Bo ich łzy, były moimi łzami. Ich radość, moją radością. I to w nich odnalazłam siebie, jak nigdzie indziej.

Magia towarzyszy nam zawsze. Nie ważne, czy tkwimy w jednym miejscy, czy uciekamy w jakieś nowe. Ona jest, zawsze. I tylko czeka, by zaplątać kolejne losy i przygody. Tak jak zaplątują nas książki Pani Michelle Harrison. Plątanina Zaklęć to trzecia w serii pozycja i ani ociupinkę nie odbiega swoją cudownością, od swoich poprzedniczek. Choć szczerze, trudno jest opowiadać o wszystkich rzeczach, które kocham w tej książce, nie zdradzając zbyt wiele. Autorce udało się stworzyć kolejną złożoną i satysfakcjonującą tajemnicę, pełną magii i przygody. Podobnie jak w poprzednich książkach, siostrom towarzyszy równoległa historia, wpleciona pomiędzy sceny, która jest kluczem do całej tajemnicy. Cudownie było doświadczyć, jak trzy siostry dorosły, a ich związek wzmocnił się po poprzednich przygodach, a jednocześnie nie zmieniły się ani trochę i pozostały różne, jak ogień i woda, wiecznie kłótliwe i uparcie lojalne jak zawsze były. Uwielbiam również sposób, w jaki trzy historie zawarte w trzech tomach, czerpią z baśni ludowych, przesądów i magii, ale w tak bardzo różny sposób. Bo każda ma inne otoczenie, klima...

,,-To dzisiaj, Fliss- Wyszeptała.- Wyjeżdżamy. Tym razem naprawdę wyjeżdżamy!"

Powiem wam, że ciężko jest znaleźć serię, która skradnie serca czytelników i to bez względu na ich wiek. Tą serię może czytać dziecko, nastolatek, a nawet osoby starsze, które lubią tajemnice, tajne przejścia i czary, które nie użyte w sposób dobry, mogą się odwrócić w złą stronę. Nie da się nie kochać sióstr Wspacznych. Każda inna z innym podejściem do życia i aurą, jaką wokół siebie roztaczają sprawiają, że traktujemy je jak prawdziwych ludzi, nie tylko postacie z książki. Z nimi można się zaprzyjaźnić i wcale nie muszą o tym wiedzieć. Choć niekiedy wydawało mi się, jakby czuły, że ktoś je obserwuje. Jak myślicie, poprzez swoje moce wiedziały, że się o nich czyta?
W tym tomie nasze małe kobietki będą musiały bardzo się skupić, by nie dać się zwieść wiedźmom. One same jak na czarownice przystało będą robiły co mogły, by to, co ukryte takie nadal pozostało. Miałam wrażenie, że tutaj wszystkie chwyty były dozwolone i zakazane jednocześnie. Czary przewijały się niczym tornado próbując sięgnąć końca walki. Oczywiście z wygraną dla dziewczynek. Czy jednak tak się stało?
Pamiętajcie, że siostry choć władają magią, to jednak rodzina jest dla nich najważniejsza. Nie są idealne, nawet wiedzą, że często pakują się w tarapaty tylko ze względu na swoją głupotę, jednak jedna do drugiej potrafi wyciągnąć dłoń i pomóc. Kochają się, to nadzwyczajne uczucie. Mogą na sobie polegać i pomimo foc...