Pobiegane z deszczem

"Magia pojawia się w zwykłych życiowych chwilach, czasem jej jednak nie zauważamy." - wyruszcie na spotkanie z magią ukrytą w codzienności, ale również z baśniowymi wydarzeniami!

RECENZJA PREMIEROWA

Premiera 7.05.2022 r.

Książka to drugi tom z serii "Pobiegane" zaraz po "Pobiegane z wiewiórkami". Nie znam pierwszej części tej opowieści, ale spokojnie można je czytać oddzielnie, gdyż ten tom jest osobną historią i wszystko można łatwo zrozumieć.

Główną bohaterką książeczki jest Kinga. Rozgadana, rezolutna i uśmiechnięta dziewczynka przebywa z tatą w restauracji, czekając na mamę. Liwia po raz pierwszy bierze udział w biegu górskim, niestety w strasznych warunkach — deszcz, kałuże i śliskie skały na pewno nie pomagają. Ale mama lubi przygody i wyzwania, więc Kinga wie, że da sobie radę. Gorzej z dziewczynką... Co w taką pogodę można robić przez tyle godzin w zamkniętym pomieszczeniu? Okazuje się, że nie tylko czytać książki! Niespodziewanie dziecko zaczyna rozmowę z Oliwierem — małym człowieczkiem znajdującym się na obrazie. To właśnie on opowie jej niesamowitą historię, która zajmuje znaczną część fabuły i poprosi Kingę o pomoc w ważnej misji.

Co takiego będzie musiała zrobić dziewczynka? Czy mamie uda się ukończyć bieg? W jaki sposób te dwie z pozoru niezwiązane ze sobą historie są połączone?

To cudowna bajka z ważnym przesłaniem, która łączy w sobi...

Wyobraźcie sobie, że na dworze mocno pada deszcz, a wasza mama bierze udział w maratonie. Do tego wiecie, że wasze żołądki są totalnie puste, aż można prowadzić z nimi konwersację. Wtedy poszukujecie miejsca do schronienia i najlepiej jeszcze, by podawali tam coś dobrego do zjedzenia. Spotykacie tam różnych ludzi, lecz waszą uwagę nagle przykuwa pewien obraz... Być może faktycznie jesteście bardzo głodni, a przy tym wasza głowa dobrze nie pracuje, ale żeby słyszeć szepty z obrazu? Tym bardziej, że to nie piękny sen w którym wszystko może być możliwe, ani nawet drzemka na sofie, podczas przydługiej reklamy telewizyjnej. Dreszcz na dworze wciąż pada, ty nadal znajdujesz się w tym samym miejscu co przed chwilą a z obrazu naprawdę słychać głosy...
Kochani, to naprawdę świetna bajka, która zabierze was do świata znikających rzeczy. Poznacie młodego chłopca imieniem Oliwier, którego po prostu nie da się nie polubić. Nawet wewnątrz będziecie mieli jego zobrazowaną postać. Zresztą w książce jest wiele rysunków, które bardzo oddziałowują na naszą wyobraźnię. Sama autorka jest malarką i przyznam, że potrafi w swoje dzieła tchnąć życie. Być może dlatego zamknięta w obrazie kraina tak bardzo potrzebuje pomocy.
Poprzez książkę autorka podpowiada nam, by dbać o domowe dzieła sztuki i nie skazywać ich na zaniedbanie. Z biegiem lat bowiem płótno blaknieje i świat na nim przedstawiony zanika niczym najpiękniejszy sen. Ja sama mam w domu kilka obrazów, których nigdy bym nie oddała...

W “Pobiegane z deszczem” mama Kingi bierze udział w biegu górskim w Lądku Zdroju. Przez brzydką pogodę Kinga i jej tata postanawiają poczekać w restauracji. A tam dziewczynka przeżywa niesamowitą przygodę. To właśnie tam z obrazu namalowanego na ścianie odzywa się do niej malutki człowieczek Oliwier. Chłopak opowiada dziewczynce o swojej niezwykłej krainie i prosi ją o pomoc. Czy Kinga będzie w stanie pomóc mieszkańcom obrazu oraz czy jej mama ukończy bieg?

To niesamowite, że z książek można wyczytać tak wiele. W tej książce pokazane jest jak ważny w życiu jest uśmiech, jak wiele może wnieść.

Ale nie tylko to można wynieść z tej książki. “Pobiegane z deszczem” uczy, że warto dążyć do wyznaczonych celów i nie poddawać się po drodze. Mimo przeciwności pojawiających się w trakcie warto wytrwale walczyć do samego końca.

Pani Aneta pisze w taki przystępny sposób, że dziecko na pewno dużo zrozumie i wyniesie z tej książki. Poza tym myślę, że my dorośli też dużo wyczytamy z “Pobiegane z deszczem”.

W książce pojawia się informacja, że pojawią się kolejne tomy z serii “Pobiegane”, z niecierpliwością będę czekała no nowe przygody Kingi