Opinia na temat książki Pocałunek żelaza

Po ‘Więzach krwi’ obiecywałam sobie, że nie będę znów zwlekać latami z czytaniem kolejnych tomów przygód Mercy.
Ale niestety, coś poszło nie tak i znów minęło sporo czasu między lekturą drugiej a sięgnięciem po trzeci tom.
Niedobrze tak robić, nie idźcie tą drogą czytając ten cykl,mówię Wam. Te książki są powiązane, nie wszystko jest przypomniane, więc dziury w pamięci potrafią dokuczyć. Da się z tym żyć, ale po co?
Skoro seria się podoba warto iść za ciosem.

Tym razem Mercy pakuje się w naprawdę solidne bagno i to na własne życzenie. Ale jak tego nie zrobić gdy gra toczy się o życie kogoś kogo Mercy kocha? Przecież to dziewczyna, która dla najbliższych zrobi wszystko.
Nie patrząc na cenę walczy na śmierć i życie. A cenę zapłaci naprawdę wysoką.
Całe w tym szczęście, że pani Briggs sceny drastyczne opisała… niedrastycznie i przystępnie. Czuć emocje, czuć dramatyzm, ale nie jest to przedramatyzowane. Mimo to łezka mi poleciała, nie da się przejść obok tego obojętnie.

Lubię Mercy, naprawdę. Ma moją ogromną sympatię, ale w jednej kwestii… Irytuje.
Kocham Samuela, ale kocham Adama. Ale Samuela też, chociaż Adama… No matko jedyna, jeżu kolczasty i wszyscy inni bogowie. Litości, ileż można!
Ale powiem Wam, że jest szansa, że to się skończy :D i całe szczęście! Decyzje muszą paść bo inaczej ta seria pójdzie w złym kierunku ;)
Chociaż nadal, to bardziej przygoda, sensacja, tak gdzieś ten romans się w tle tli. I w końcu też tli się humor. Jeszcze nie pełnym ogniem, ale mam na niego coraz większą nadzieję. Bo jak dramatyzmu i krwi nie brak tak Briggs zaczyna łagodzić go właśnie momentami uśmiechu.

Pewnie też zastanawia co poniektórych zwolnienie mojego tempa :P wszystko przez grupę na fejsiku: https://www.facebook.com/groups/fantastyka/. Przez grupę wróciłam też do serii o Mercy, ale również przez nią mam strasznie mało czasu na czytanie, bo strasznie wciąga. Ale to tak jest jak zbierze się doborowe towarzystwo ;)