Pocałunki wiatru

Pocałunki wiatru to naprawdę nietypowa książka. Ukazuje nam efekt przemijania i jednocześnie zaznacza, że niektóre rzeczy, czy też ludzie w ogóle się nie zmieniają. Powrót Karoliny do rodzinnego gniazda jest tego dobrym przykładem. To właśnie dwadzieścia lat temu uciekła od rodziców, którzy nie tylko ją kontrolowali, ale i wciąż dawali odczuć, że była we wszystkim niewystarczająca. Teraz życie zmusiło ją do powrotu w rodzinne progi. Oj bardzo jej współczułam tego powodu, tym bardziej, że rodzice zamiast się radować, robili jej z tego powodu wywody. Jakby wręcz wyliczali ją z każdego kawałka chleba, który teraz u nich zjadła. Matka wciąż ma na nią focha i bardzo teatralnie się przy tym zachowuje. To taki typ toksycznej osoby, która nigdy z niczego nie potrafi być zadowolona. Doskonale znam ten typ ludzi. Niby się za nimi tęskni, bo to rodzina, jednak wyobrażenie o nich zawsze jest lepsze, niż rzeczywistość.
Powrót do domu nie napawa Karolinę optymizmem, gdyż nawet jej dawni znajomi zbyt wiele się nie zmienili. Tu mnie zdziwiły opisy, które ukazywały ich w tym gorszym świetle. Nie było tu niesamowitych macho, tylko żonaci mężczyźni, ich dzieci znacznie odbiegający wyglądem od normy, oraz piwne niespokojne brzuchy, które gdy właściciel rechotał, podskakiwały w dziwnym rytmie. Mamy też opis zaniedbanego ogrodu, wiele niepotrzebnych rzeczy, które wymagają uprzątnięcia i taki zwykły rytm życia na wsi. Od razu przypomniało mi się moje dzieciństwo, dlatego tak ciepło mi było...

„Pocałunki wiatru” to książka, która moim zdaniem jest lekką pozycją na leniwe popołudnie. Ja spędziłam z nią miło czas i polecam.

Karolina po dwudziestu latach i nieudanym małżeństwie wraca do rodzinnego domu na Kaszubach. Niestety problemy i apodyktyczna matka, od których uciekła dawno temu jeszcze bardziej urosły. Choć kobieta próbuje odnaleźć się na nowo to nie jest to dla niej łatwe. Nowa praca, znajomi i przybłęda stają na jej drodze. Poznaje też mężczyznę, z którym nadają na tych samych falach.

Czy dwa poturbowane serca znajdą drogę do siebie? Jaka tajemnica kryje znalezione stare listy do babci Karoliny?

Powiem wam szczerze że spodziewałam się lekkiej obyczajówki która umili mi chwilę a dostałam kawał dobrej literatury.

Poruszająca, przejmująca historia o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. To wspaniała powieść, która otula swoją zawartością, zmusza do refleksji i porusza wiele dramatów ludzkich.

Autorka przedstawia nietuzinkowych bohaterów z krwi i kości. Jestem pod ogromnym wrażeniem stylu Katarzyny Sarnowskiej i na pewno sięgnę po kolejne jej powieści. Dodatkowym atutem jest podróż w czasie, przedwojena atmosfera i piękne opisy miejsc - aż chciało się być wraz z bohaterami w malowniczych miejscowościach i poczuć morza szum.

Jest to książka o przyjaźni tak silnej jak więzy krwi, potrzebie miłości, akceptacji samej siebie, marzeniach, porzuceniu. Poruszony temat dyskryminacji i choroba tylko podkręciła klimat. Historia ta przypomina o życiowych wartościach, udowadnia, że warto dążyć do swoich celów i podnosi na duchu.

Dziękuję autorce...

Miłość można odnaleźć zawsze, tylko trzeba dać jej szansę...

Powieść nie należy do najkrótszych, ale czyta się ją bardzo dobrze i szybko. Jest to raczej spokojna historia, bez większych zwrotów akcji czy zaskoczeń. Sama fabuła jest ciekawa, krok po kroku odkrywamy kolejne tajemnice bohaterów. Ci są wykreowani bardzo wprawnie, podczas czytania możemy obserwować również to, co dzieje się w ich głowie. Powoli rodzące się uczucie i trudności z tym związane są opisane bardzo życiowo, niekoloryzowane, wydają się być jak prawdziwe.

Książkę czytałam z dużą przyjemnością i spędziłam z nią miło czas. Opisana przez Autorkę historia bardzo mi się podobała. Opowieść Katarzyny Sarnowskiej napawa optymizmem, ale również daje nadzieję, że na miłość i szczęście nigdy nie jest za późno jeśli tylko sobie na to pozwolimy.

Jeśli lubicie spokojne, nastrojowe i klimatyczne powieści obyczajowe to "Pocałunki wiatru" zdecydowanie powinny się Wam spodobać. Myślę, że to książka warta uwagi.

Egzemplarz recenzencki otrzymałam od Wydawnictwa Lucky.

Karolina po dwudziestu latach wraca do rodzinnej miejscowości,do rodzinnego domu.Nie zostaje jednak ciepło przyjęta przez rodziców.Dziewczyna ma jednak szczęście do życzliwych osób,które poznaje po powrocie,są nimi Michalina,prowadząca kurs tańca w lokalnym domu kultury i pani Greta,która pomaga bohaterce odkryć sekret tajemniczych listów znalezionych w piwnicy.
Generalnie powieść należy do gatunku tych,które czytają się błyskawicznie.Polecam!!