Pocieszyciel

Wiem, że książki tej autorki nie cieszą się wielkim uznaniem i nie osiągają na naszych portalach książkowych wysokich notowań. Jednak ja jakoś polubiłam komisarza Claesa Claessona i jego żonę panią ordynator oddziału chirurgii, Veronikę Lundborg.

Do nagminnych dygresji i wielostronicowych moralno-etycznych wywodów, tudzież równie obszernej prywaty, właściwie chyba już się nawet przyzwyczaiłam i nie radziły mnie one tak bardzo jak na początku. Ponieważ sprawa zawsze w końcu dobiegała końca, śledztwo wyłaniało winnego, który zostawał przykładnie ukarany.

Niestety tym razem, coś poszło nie tak. Jest sprawa, jest dziwny zgon po prawidłowo przeprowadzonej operacji, jest kilka wątków, które w końcu znajdują wspólny mianownik. Jest, tradycyjne już u tej pisarki uwypuklenie nierówności w traktowaniu kobiet i mężczyzn, ale jakby zabrakło satysfakcjonującego mnie zakończenia. Tak jakby autorka nagle urwała główny wątek kryminalny, by zająć się "na poważnie" prywatnym wydarzeniem z życia komisarza Claesa, a to już mi się bardzo średni podoba...

Widzę, że cykl ten posiada jeszcze jeden ostatni tom, więc pewnie go też przeczytam "dla spokojności sumienia". Ale to już chyba będzie moje pożegnanie z panią Wahlberg.