Podejrzany

Gdybym miała wybrać jedno wydawnictwo, z którego będę czytać thrillery, to na pewno byłaby to Czarna Owca. Kolejna powieść psychologiczna spod ich szyldu, dla której jestem gotowa zarwać noc to "Podejrzany". Jest to trzecia część cyklu o Kate Waters, dociekliwej dziennikarce, jednak bez problemu można ją czytać bez znajomości wcześniejszych tomów.

Książka jest gruba i obszerna, bo liczy ponad 500 stron, jednak tak wciąga, że ten gabaryt kurczy się i gdyby się dobrze postarać, to jeden wieczór wystarczy do pochłonięcie lektury, bo tej książki się nie czyta, a właśnie pochłania. Napisana jest prostym, lekkim językiem, ale w dobrym stylu, bez "głupotek". Fabuła na początku wydawała się oczywista, ot śledztwo dziennikarki, poszukującej chwytliwego tematu, jednak już koło setnej strony sytuacja się zmienia i bohaterka z myśliwego zmienia się w zwierzynę.

Podobało mi się to, że nie mamy tutaj takiego typowego kryminalnego schematu. Dziennikarstwo pokazane jest z tej drugiej strony, nie tylko jako ludzi-hieny, czychające na sensację. Detektyw to nie facet z oklepanymi problemami rodzinnymi i przy okazji alkoholowymi. A temat, który porusza autorka dotyczy wielu nastolatków, którzy chcą poszukiwać "siebie", najczęściej z dala od rodziców, w egzotycznym kraju podczas imprez i spotkań z dziwnymi ludzmi.

Książka bardzo mi się podobała, jest trochę inna niż wszystkie i chętnie nadrobię wcześniejsze części. Jeśli chcecie przeczytać lekki thriller bez krwi, ...

Dwie młode dziewczyny wyjeżdżają do Tajlandii, mają plan, w którym uwzględniły liczne zwiedzanie. Jedna z nich Alex jest dziewczyną skromną, odpowiedzialną natomiast druga Rosie lekkoduch i imprezowiczka, na dodatek nie stroni od alkoholu i narkotyków. Alex pisze maile, o których nikt nie wie do swojej najlepszej przyjaciółki i opowiada jak ciężko podróżuje się z Rosi. Pewnego dnia przestają się odzywać, a po tygodniu rodzice zgłaszają ich zaginięcie. Ta sprawa budzi sensację i pojawiają się dziennikarze, zaufanie rodziców wzbudza dziennikarka Kate Waters, lecz kobieta nie wie, że w tę sprawę jest zamieszany jej syn. Co stało się z dziewczynami?
💓
💓
Książka posiada prawie 560str., a ja połknęłam w jeden dzień. Na samym początku pochwalę czcionkę idealną dla oczu. Miałam obawy co do ilości osób w niej występującej, ale nie pogubiłam się, więc plusik. Książka na samym początku troszkę się dłużyła, ale kiedy akcja się rozkręciła to nie potrafiłam przestać jej czytać. Autorka bardzo dobrze miesza w głowach czytelników, wzbudza szereg emocji, do samego końca nie wiadomo kto, co zrobił. Próbowałam przewidzieć i wytypować winnego, ale to było tak trudne, że się poddałam. Akcja w tej książce nie pędzi na łeb i szyję, ale biegnie pomału. Co jakiś czas pojawiają się zwroty akcji. Dzięki tej książce możemy też zobaczyć jak wygląda praca Dziennikarza. Moja ocena 7/10.

Książka od pierwszych stron wydaje się być intrygująca. Zaczyna się telefonem od syna do matki, który zapomniał o jej urodzinach, za co przeprasza i się rozłącza.
Z drugiej strony przedawniona jest sytuacja, kiedy po tygodniu od wyjazdu na Tajlandię, pełnoletnia córka Lesley i Malcolma O'Connor - Alexandra, przestaje odzywać się do rodziców, co ci zdenerwowani, zgłaszają w końcu na policję, gdyż podejrzewają, że mogło jej się coś stać, bo miała być z nimi w stałym kontakcie, zwłaszcza, że czekała na wyniki egzaminów. Dziewczyna poleciała na wycieczkę wraz ze swoją przyjaciółką - Rosie Shaw, z którą także jej matka nie ma kontaktu.
Zostaje też pokazana jakby forma dziennika/pamiętnika pisanego przez Alex. Opisuje w nim zdarzenia sprzed, jak i w trakcie wyjazdu, dzięki czemu poznajemy też lepiej jej postać.
.
Książka od pierwszych stron wydaje się być intrygująca, a im dalej w historię się wchodziło, tym robiło się coraz ciekawiej. Czytało się ją lekko, choć trochę mi się ciągnęła. Jednak nie ze względu na nudną fabułę, bo nie, zdecydowanie nie mogę powiedzieć, żeby fabuła była nudna. Była bardzo ciekawa i wciągająca, jednakże nie wywołała we mnie efektu "wow". W połowie zaczęłam obstawiać osobę, która za tym stała, i się nie pomyliłam. Jednak całkowicie zakończenie trochę mnie zdziwiło, bo hmm.. w sumie, nie wydało mi się to istotnym elementem, a jednak miało dość spore znaczenie.