Podróż do Państwa Mongołów

www.trans-atlantyk.pl Wilhelm z Rubruk (ur. ok. 1220 w Rubrouck, północna Francja, zm. ok. 1293) – flamandzki franciszkanin, misjonarz i podróżnik. W latach 1253-1255 posłował z ramienia króla Francji Ludwika IX Świętego na dwór wielkiego chana mongolskiegoMongke. Celem tej wyprawy było wybadanie czy chan mongolski byłby skłonny przyjąć wiarę chrześcijańską i stać się sojusznikiem w walce z Turkami. Jechał przez Konstantynopol, Krym, Ural, stepy, pustynię Gobi do stolicy chana, Karakorum. Jego zdaniem chan mongolski miał się wyrazić, iż najpotężniejszym władcą Zachodu jest król Francji. Sporządził wartościowy opis ze swej podróży (Itinerarium), który stał się jednym z najważniejszych dla średniowiecznej Europy zbiorem wiadomości o Azji. Zawarł w nim m.in. opis praktyk szamanów mongolskich, nestorian azjatyckich, mnichów buddyjskich i wiele elementów życia codziennego samych Mongołów (ubiór, warunki mieszkaniowe, pożywienie itp.). Jako pierwszy Europejczyk podał informacje na temat pisma chińskiego[1], pierwszy także wykazał że wzmiankowana w antycznych źródłach Seres oraz Kataj to jeden i ten sam kraj[2]. Jego opis geograficzny brzegów Morza Kaspijskiego przyczynił się do obalenia rozpowszechnionego wówczas w Europie poglądu (podpartego autorytetem Izydora z Sewilli), wedle którego stanowiło ono jedynie zatokę Oceanu Północnego[3].