Opinia na temat książki Pokochałam wroga

Kiedy natknęłam się na ten tytuł gdzieś tam na stronach poświęconych książkom to pomyślałam, to będzie cos dobrego. No i końcu dotarłam do powieści i muszę przyznać ledwo ją doczytałam.
Początek to zburzenie muru dzielącego naród niemiecki czyli początek głębokich przemian w Europie. I w przemianach tych uczestniczy rodzina Petrycych. Nestorka rodu Jadwiga oczekuje na zakończenie remontu jej mieszkania. Wiedziona impulsem udaje się na rekonesans do majstra wykonującego pracę. Tam dochodzi do dramatu, gdyż starsza pani zasłabła i trafiła do szpitala. Na miejscu natychmiast pojawił się syn Maksymilian. Stan matki nie pozostawiał wiele do złudzenia, był ciężki z niewielką szansą na powrót do zdrowia. Tuż przed śmiercią Jadwiga prosi syna aby ten koniecznie odszukał w jej rzeczach zielone pudełko. Po pogrzebie Max odnajduje ukryte dokumenty a wśród nich pamiętnik.
Mężczyzna udaje się do Monachium aby tam odszukać Maxa Bayera lub jego potomków.
Cała historia zapisana w książce toczy się na przemian w Niemczech oraz w Krakowie. O miłości między Isią a Maxem dowiadujemy się z odczytywanych stron pamiętnika, ale jest to jakby historia poboczna wbrew temu, co sugeruje tytuł powieści. Bardzo dużo tu jest dosyć chaotycznych działań Petrycego zwłaszcza po stronie niemieckiej. Jego postać jest jakas taka mało konkretna i bezbarwna. Tak naprawdę nie wiadomo co chce osiągnąć. Akcja to przyspiesza, to zwalnia tak, że robi się nudno. Najbardziej szkoda mi niewykorzystanego wątku z pamiętnikiem, bo historia w nim zawarta pokazywała cały wachlarz sytuacji z życia wojennego Jadwigi.
Znalazłam już drugi tom mówiący o losach rodziny, ale póki co to jakoś nie mam odwagi na kontynuację.