Cytaty z książki "Pokój 2.040"

“Mak­sy­mi­lian uro­dził się wcze­śniej, niż po­wi­nien. Był tak głod­ny życia na ze­wnątrz, że po­sta­no­wił po­spie­szyć się na ten świat.”

“Kiedy cho­ru­je ktoś z two­ich naj­bliż­szych, to ty sam też cho­ru­jesz.”

“Teraz kiedy mój świat zwol­nił, uzmy­sło­wi­łem sobie, że szczę­ście to przede wszyst­kim zdro­wa ro­dzi­na. Szczę­ście to uśmiech naj­bliż­szych, to czas, kiedy mo­że­cie być razem, to po pro­stu bli­skość ludzi, któ­rych ko­chasz. Nie ka­rie­ra, nie hajs, nie nowy dom ani pięk­ny sa­mo­chód – tym nie de­fi­niu­ję szczę­ścia i nigdy nawet nie my­śla­łem o nim w ten spo­sób.”

“Warto po­ma­gać innym, bo nigdy nie wiesz, na jaką cze­ko­lad­kę tra­fisz w swoim pu­deł­ku, i oby nie była gorz­ka…”

“Za­wsze trze­ba wal­czyć do sa­me­go końca z prze­ciw­no­ścia­mi losu, z szarą co­dzien­no­ścią, z ma­ły­mi i du­ży­mi pro­ble­ma­mi. Trze­ba szu­kać roz­wią­zań, pró­bo­wać omi­nąć prze­szko­dy i nigdy, prze­nig­dy się nie pod­da­wać.
Świa­teł­ko za­wsze tli się na końcu tu­ne­lu.”

“Uświa­do­mi­łem sobie, że aby na­pi­sać coś, co być może na­tchnie in­nych i jakoś im po­mo­że, trze­ba po pro­stu prze­żyć coś wiel­kie­go. Ak­tu­al­nie to prze­ży­wa­my. To jest ten mo­ment. Czuję to. Prze­ży­wam obec­nie naj­waż­niej­szą hi­sto­rię i lek­cję swo­je­go życia, którą chcę się z Wami po­dzie­lić.”

“Warto po­ma­gać, bo nigdy nie wiesz, co cię w życiu spo­tka. Nie mo­żesz wie­dzieć, jak po­to­czy się twój los, gdzie bę­dziesz za kilka lat i jak bę­dzie wy­glą­dać twoje życie. Mo­żesz być na samym szczy­cie i mieć wszyst­ko: pięk­ny dom, ka­rie­rę, dro­gie sa­mo­cho­dy, drogą bi­żu­te­rię i luk­su­so­wy lajf, ale zdro­wia i tak nie ku­pisz za żadne pie­nią­dze tego świa­ta. Jest też drugi wnio­sek: jeśli masz coś, czym mo­żesz się po­dzie­lić, to po pro­stu się tym po­dziel.”

“Tatą się jest, a nie bywa.”