Pokutnicy

Anglia, rok 1876 w niewielkim miasteczku Snow Parcels zjawia się tajemniczy jegomość, o którym nic nie wiadomo, a zwie się Avalon Amherst. Podczas pierwszej nocy jego pobytu w miejscowej gospodzie ginie mąż barmanki i właścicielki przybytku - Terry. Lokalną społeczność ogarnia strach, a śmierć "jednego z nich" to jedynie "wierzchołek góry lodowej" tajemnic, skrzętnie ukrywanych przez mieszkańców.

"Pokutnicy" to debiut Bartosza Dudka, i trzeba przyznać, że to bardzo dobry debiut. Stworzone przez niego miasteczko, powita Cię czytelniku gościnnością, lecz także zamknie przed Tobą okiennice po zmroku. Język, słownictwo zostało dobrane do okresu, w którym dzieje się akcja książki, lecz nie przeszkodziło to w odbiorze. Bohaterowie zostali wykreowani bardzo dobrze, zwłaszcza postać Rose, oraz głównego bohatera, który przypominał mi seksowniejszą wersję Herkulesa Poirot. Fanom tegoż detektywa polecam tą książkę z całego serca. Nie pozostaje mi nic innego jak czekać na kolejne części przygód Avalona oraz życzyć autorowi wielu sukcesów.

Północna Anglia, cofnijmy się do roku 1876. Avalon Amherst, były detektyw, postanawia zboczyć z drogi i zatrzymać się w gospodzie w miasteczku Snow Parcels. Ten krótki przystanek nieoczekiwanie ulega wydłużeniu. Właściciel gospody zmarł w nocy, a jego ciało niepozornie spoczywa przy barze. Avalon decyduje się na rozpoczęcie śledztwa - jest pewien, że doszło do morderstwa. Poszukiwania odpowiedzi pozwolą mu poznać tajemnice mieszkańców, ale czy wszystkie? Czy zgromadzona wiedza będzie wystarczająca by rozwikłać zagadkę?

Na początku wspomnę, że trochę boje się opowieści, które nie są umiejscowione w teraźniejszości. Na szczęście polubiłam się z rokiem 1876. Spodobał mi się sposób w jaki wykreowano klimat całego miasteczka. Dokładnie tak wyobrażałam sobie tamte czasy - mała mieścinka, w której wszyscy wiedzą o sobie niemal wszystko, ksiądz biorący czynny udział w życiu mieszkańców, intrygi, no i mroczne sekrety, które mogą odmienić czyjeś życie. Właśnie jeden z takich sekretów wyszedł na jaw na końcu książki i naprawdę mną wstrząsnął! To co niekiedy przeszkadzało mi w tej opowieści to dosyć współczesne słownictwo jak na czasy, w których toczyła się akcja. Co jeszcze...czytając kryminał spodziewam się ciągle narastającego napięcia, wskazówek wyskakujących znienacka. Tutaj miejscami czułam, że za dużo kręci się wokół romansu między bohaterami, a cała kryminalna otoczka gdzieś znika. Z pewnością jest tu przestrzeń żeby jeszcze rozwinąć warsztat pisarski, jednak mimo w...

Jeden z gorszych kryminałów, jakie czytałem. Uwielbiam epokę wiktoriańską, natomiast w ogóle ona tutaj nie jest odczuwalna. Widać mocną inspirację autora Sherlockiem czy Christie, ale jest to niezwykle nieudolne.

Główny bohater raz jest "niezwykłym erudytą", a raz człowiekiem niemyślącym. Co mi w nim przede wszystkim jednak przeszkadzało, to jego szowinizm, przedmiotowe traktowanie kobiet, bycie śmiesznym maczo i obleśnym boomerem. Sceny seksu są zwyczajnie niesmaczne.

Główna intryga to nic ciekawego, a sposób jej rozwiązania, dochodzenie do kolejnych poszlak, jest bardzo nieudolne.

Styl pisarski jest okropny... Powtórzenia, raz pompatyczny, raz zbyt dziecinny. Niektóre zdania są astronomicznie trudne do zrozumienia, za długie i nielogiczne (miałem taką sytuację, że główny bohater wydawał jakieś polecenia i zawarł je w długim zdania, z którego ja nic nie wyniosłem. Kiedy zapytał, czy wszyscy rozumieją myślałem, że to jakiś żart i każdy powie "nie". Powiedzieli "tak"...).

Wątek miłosny, który oczywiście się pojawił, bo chyba nie ma prawdziwej książki bez takiegoż wątku(...), sprawił, że dostałem niepochamowanej potrzeby odłożenia tej książki. Nie spotkałem się chyba nigdy z równie złym.

Ogromnie się cieszę, że lektura "Pokutników" już za mną. Baaardzo odradzam Wam sięganie po nich.