Opinia na temat książki Pozdrówcie Odrę

"Las przekraczał rzeczkę Lubliniankę, wyginał się ku północy, sięgał aż do miejscowości Pludry, a później biegł wzdłuż granicy polsko-niemieckiej w stronę stacji kolejowej Fosowskie."

Jak na pozycję pisaną w środku PRLu zaskakująco pozytywne nastawienie do konspiracji prowadzonej pod okupacją hitlerowską głównie przez AK. Najwięcej dowiadujemy się o Opolszczyźnie, ale akcja toczy się również na Pomorzu, Kaszubach i na Mazurach. Kilkakrotnie autor podkreśla motywy jednoczące różne grupy lokalne (Ślązaków, Kaszubów, Mazurów) i orientacje polityczne (BCh, AL, AK), co brzmi zresztą trochę sztucznie. Mają nimi być dążenie o włączenia tych ziem do Polski "w granice Bolesławów" oraz wspólna przynależność do Słowiańszczyzny. Wśród Ślązaków są potomkowie powstańców śląskich, byli żołnierze WP i dezerterzy z Wehrmachtu.

Największą wartością tej pozycji jest upamiętnienie działalności konkretnych grup i osób (wiele z nich zginęło) pochodzących z Opolszczyzny - od nazwania i zarysowania działalności oddziałów walczących jeszcze we wrześniu 1939, poprzez tajne organizacje jak "Odra" (Biskupice-Szczecin), Centralna Trójka Konspiracyjna (Lubliniec), "Ku Wolności" (Katowice), po pojedyncze osoby, działające w rozproszeniu w rozmaitych grupach partyzanckich lub dokonujące akcji sabotażowych na terenie "Starej Rzeszy" czy GG.