Opinia na temat książki Przykry początek

Zawiodła mnie trochę. Myślałam, że będzie to strasznie smutna opowieśćo trzech sierotach, które borykają się z trudnościami losu. Co mnie zawiodło? To że nie była aż tak smutna. Oczywiście to dobrze. jednak ostrzeżenia autorki wyrobiły we mnie nadzieje. A tu klapa. Sama książka nie jest klapą. Broń Boże! Ale przejdźmy do rzeczy przyjemniejszych. Jeżeli można tak ot nazwać. . . Postacie są przedstawione dość komicznie, tak aby dziecko to czytające bało się, a jednocześnie utożsamiało swoje otoczenie z tą opowieścią. Aby uczyły się odwagi od tych dzieci. Wytrwałości. Bo pomimo, że miały niebywale ciężko, nie poddały się i myślały, jak pokonać złęgo opiekuna. Ale według mnie nie chciały go pokonać tylko dla tego, że miały z nim źle. To był pewnien symbol. Przypominał im on o śmierci rodziców. Pokonaniem go, dały znak rodzicom, że dają radę. Że są dzielne. Że ich poświęcenie i poświecenie wkładane w ich wychowanie nie poszło na marne. Książka ma wiele symboli. Ja ukazałam wam jeden. Stworzona jest tak, aby i dzieci, i dorośli mogły w niej znaleźć lekture dla siebie. Genialny pomysł. Jednak czuję niedosyt. Może po następnych częściach nasycę się treścią jak trzeba.