Przypadki Robinsona Cruzoe

Pamiętam, że początkowo książka bardzo mi się dłużyła i nudziła mnie, z czasem zaś okazała się wyjątkowo ciekawa, naprawdę spodobała mi się historia rozbitka. O tym, jak wiele człowiek potrafi, o tym, że człowiek potrzebuje drugiego człowieka. Inna sprawa, że chyba każde wydanie Robinsona czymś się różni, o czym miałam okazję przekonać się, kiedy omawialiśmy książkę, jako lekturę. Więc jeśli komuś kompletnie książka się nie spodoba, to radzę sięgnąć po inne tłumaczenie, kolejne i kolejne - aż w końcu trafi się w swoje ;)

Moja ulubiona książka! Naprawdę świetna. Przeczytałam ją ok. 4 razy :) Bardzo ją lubię, a przygody w niej zawarte są naprawdę fajne. Polecam wszystkim.

Genialna,jest jedną z moich ulubionych książek.Opowiada o zwyczajnym życiu Robinsona,o zlotach i upadkach.Aż w końcu pewnego dnia wyrusza w morze i to będzie pierwszy krok do tego,co się stało później.Nie przedłużając,opuszczając rodzinę,Robinson w innym kraju i mieście,stanoł na nogi.Miał swoje plantacje itp.Lecz cała przygoda rozkręca się wtedy,gdy mężczyzna buzi się na bez ludnej wyspie.Tak jak przedtem,na wyspie raz układało się dobrze,a raz źle.Ale mi najbardziej podobały się fragmenty,kiedy to nasz bohater musiał zacząć żyć "normalnie".w tym sensie że:zbudowanie domu,zrobienie lodówki,ubrań,broni,wyrabianie garnków itp.To jest tak jakby,nasz bohater cofnął się "do Prehistorii" i musiał sam wszystko wynaleźć,zbudować itp.Cała historia kończy się dobrze,lecz nic już nie będzie takie,jakie było....Polecam serdecznie :)

wyjątkowo nie podzielam ogólnego niezadowolenia z treści tej oto książki, mi zapadła w pamięci (pozytywnie!), i przez dłuuuugi czas po jej przeczytaniu snułam myśli jak to by było być rozbitkiem ^^ dobra jako aktywator wyobraźni, no i co by nie mówić - klasyk.

Zbyt długie opisy i za dużo według mnie niepotrzebnych informacji, przez co czytelnik usypiał. Przynajmniej ja miałam takie odczucia. Jak dobrze pamiętam chyba jej nie dokończyłam...

Pamiętam, że niesamowicie mnie porwała! Zawsze chciałam znaleźć się nie bezludnej wyspie niczym tytułowy bohater i radzić sobie z dziką naturą. Ahh, to jest to! :)

Fajna, ciekawa. Jedna z lepszych lektur.

Przeczytałam, bo mi kazali, ale spodobało się. Spodobało się, chociaż pamiętam, że czytając "Robinsona..." sama czułam tę samotność bohatera.

czytałam ją z własnej woli, nawet mi się podobało. to, czy czytamy z własnej nieprzymuszonej woli całkowicie zmienia punkt widzenia.

A ja, w ramach tradycyjnej już inności, uwielbiam tę lekturę i zdarzało mi się powracać do niej już po omówieniu w szkole ^^"

Raczej nie podzielam ogólnej opinii o zbyt długich i nudnych opisach, bardzo mi się tę książkę przyjemnie czytało.

„Dwa lata wakacji” i „Tajemnicza wyspa” Verne’a są naśladownictwem bez porównania lepszym od oryginału. Cytat z http://ploteczki-od-gwiazdeczki.blogi.kotek.pl/2012/05/robinson_crusoenudna_lektura/1 „Chciałam was zapytać czy omawialiście kiedyś lekturę Robinson Crusoe" ja omawiam w szkole teraz (jestem w klasie szóstej) i uważam, że to najnudniejsza lektura jaką dotychczas czytałam” http://ashleypis.bloog.pl/id,1227410,title,Pierwsza-notka-Przypadki-Robinsona-Crusoe-streszczenie,index.html?smoybbtticaid=6136f0 „wybrałam ją, ponieważ jest tak cholernie nudna” http://zapytaj.onet.pl/Category/015,008/2,22882334,Czy_lektura_quotprzypadki_robinsona_crusoequot_to_ciekawa_ksiazka.html „Okropnie nudna!” Cieszę się, że innym też się nie podobało.

Jakieś pół godziny temu skończyłam czytać te książkę. Korzystając z sytuacji, że jestem chora, zaczęłam ją czytać. Męczyłam się z nią od paru tygodni. Pierwsze stronice tej książki bardzo mi się dłużyły i nudziły mnie przeogromnie. Gdy rozpoczęła się akcja książka mnie zaciekawiła. Robinson, po katastrofie morskiej, zostaje wyrzucony za burtę na bezludną wyspę. Jest zdany tylko na siebie i swoje pomysły. Książka jest może trochę bardziej chłopięca, ale mi, jako dziewczynie, także się spodobała.Polecam przeczytanie jej w wolnym czasie.