Opinia na temat książki Pułapki samotności

Poradniki lądują w moich rękach z bardzo prostego powodu - chcę wiedzieć jak coś działa (albo dlaczego nie działa). Nawet jeżeli problemy, o których traktują w żaden sposób nie dotyczą mojej osoby. To takie czytanie nie dla złotych rad, a dla poznania mechanizmów, z założeniem, że ktoś już przełożył bełkotliwy język mądrych akademików, na taki bardziej zrozumiały dla szarego człowieka.

Nie wiem czy znajdzie się choć jeden człowiek, który powie, że żadna z Covidowych atrakcji nie zrobiła na nim wrażenia. W czasie, kiedy najczęściej powtarzanymi frazami były izolacja i dystans społeczny, okazało się, że jednak do życia potrzeba nam też drugiego człowieka. I wtedy jak troll na koślawym mule, wjechała na salony samotność.

No ale co w książce? Trochę banałów i utartych frazesów. Tak, to już było, ale przecież nie chodzi tu o odkrywanie nowej galaktyki. Autor próbuje mówić po ludzku, choć to też nie do końca mu wychodzi. Niemniej rozróżnia bardzo ważną kwestię: izolacja to nie samotność. W tym momencie nie chce wyjść mi z głowy utarte "samotny pośród tłumu", ale jak wspominałam Ameryki tu nie odkryjemy, co najwyżej nowe konfitury w babcinej spiżarni. Kilka kwestii nadal pozostało dla mnie niezrozumiałych, tak jakby autor między wszystkimi tymi definicjami zgubił kilka, a ja naprawdę chciałabym wiedzieć, co ukryło się pod hasłem "luka w więziach społecznych".

Co na plus? Sporo prostych ćwiczeń, które mają dać konkretną odpowiedź na pytanie o kondycję psychiczną czytelnika. Jednak najbardziej w tym wszystkim podoba mi się ciągłe zwracanie uwagi na to jak istotna jest autentyczność więzi. Warto sobie uzmysłowić, że te pozorne i powierzchowne niczego nam nie dają. Poza frustracją i innymi negatywnymi emocjami.

Chociaż uważam, że sporo w tej książce niedociągnięć, to i tak wydaje się ciekawą opcją. Na pewno będzie dobrym punktem wyjścia do dalszych poszukiwań, przynajmniej jeżeli chodzi o zaspokojenie ciekawości.