Opinia na temat książki Rebeka

Hej, drogie dziewczę. To, że non stop coś rozkminiasz nie czyni jeszcze z ciebie emo bohaterki. No, może dla niektórych tak. Ja niestety tego nie poczułam.

Młoda dziewczyna, która dotychczas była jedynie płatną towarzyszką pewnej irytującej plotkary, zgadza się wyjść za dużo starszego od siebie faceta, którego ledwie co zna. A oświadcza jej się Maxim de Winter – sławny gospodarz pięknej posiadłości w Manderley, wdowiec po uwielbianej przez wszystkich Rebece.

Tytułowa Rebeka jest pewnego rodzaju obsesją każdej z postaci. Każdy porównuje ją do nowej małżonki de Wintera, przez co dziewczyna czuje się bardzo nieswojo. Spotyka ją zewsząd niewyartykuowana (do czasu) niechęć oraz nieustanna ocena.

Powieść ma kilka dobrych fragmentów, które bardziej lub mniej trafiły mi do serca. Generalnie trochę się dłuży, ale na ostatnich stu stronach mocno przyspiesza. Tylko czekamy na to, jak historia się zakończy. Mimo że niby wszystko wiemy, na koniec i tak zostajemy z niedopowiedzeniami.

Nie będę odbierać 𝘙𝘦𝘣𝘦𝘤𝘦 faktu, że jest dobrą książką. Złapałam się na przykład na tym, że nie potrafię zdecydować, czy kibicować komuś, kto odebrał czyjeś życie, czy trzymać kciuki, by dosięgła go sprawiedliwość. A moi ulubieni bohaterowie to Frank i Jasper. Ben też był na maksa interesującą postacią i jedynie właśnie te sceny rozgrywające się na plaży miały swój specyficzny klimat.

Więc cóż – 𝘙𝘦𝘣𝘦𝘬𝘢 jest spoko. Ale niestety bez miłości.