Rodzeństwo. Jak wspierać relacje swoich dzieci

Jest w Oslo park będący dziełem norweskiego rzeźbiarza Gustava Vigelanda. Składa się z ponad 200 rzeźb z kamienia i brązu przedstawiających przeszło pół tysiąca postaci. Mnie w pamięci utkwiła szczególnie jedna: matka stojąca na czworakach, na jej plecach, niczym na koniu, siedzi dwójka dzieci- z przodu chłopiec, za nim dziewczynka; warkocz matki pełni rolę i wędzidła, i lejc, które trzyma chłopiec.

Jest seria filmików krążąca w mediach społecznościowych o wspólnym tytule "Kiedyś było jakoś lepiej", w której każdy filmik zaczyna się słowami "My urodzeni w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych..."

Jest szereg idei dotyczących bycia rodzicem. Bardziej lub mniej opartych na osiągnięciach nauki. I jest szereg poradników na wprowadzenie każdej z nich w życie. Rodzice mają z czego wybierać.

Poradnik M. Stańczyk jest pozycją bardzo przyjacielską i bardzo wspierającą współczesnych rodziców w postawie pomagającej dziecku stać się pewnym siebie dorosłym, dla którego priorytetem będą jego potrzeby, który będzie mógł powiedzieć o sobie, że jest sobą, że żadne działania rodziców nie wypaczyły jego osobowości. Bardzo ciepłą i prostą w formie, bardzo amerykańską w przekazie.

Jego lektura skłoniła mnie do refleksji. Niewesołych.

„Czasem uciszamy dziecko i staramy się nakłonić je do stłumienia złości po to, by uchronić przed dyskomfortem innych ludzi (często dorosłych). Lubię w takich sytuacjach pamiętać, że mam wybór, kogo zdecyduję się we...