Opinia na temat książki Rodzina zastępcza

"– Policja, słucham. Z tej strony Ella.
– Tak, cześć... dzień dobry... Yy, mój... syn zaginął. Mój mały chłopiec, nie ma go".

Takimi słowami rozpoczyna się ta historia. Od razu przepełnia bólem, strachem i niepokojem. Ale to dopiero przedsmak tego co mnie spotkało podczas lektury tej książki.

Elizabeth i Howard tworzą rodzinę zastępczą dla pięcioletniego Joe. Razem wyjeżdżają na wakacje do domku letniskowego, rzut beretem od oceanu. To miał być ich wspólny czas na odpoczynek, na zbudowanie więzi, na...

Pewnego dnia Joe znika. Rozpoczyna się walka z czasem i... sekretami, które Elizabeth ukrywała przez lata. Czy to będzie dobry czas, by powiedzieć prawdę?

Autorka przedstawiła mi tę historię z różnych perspektyw czasowych, a także perspektywy różnych osób. Uważam taki pokazanie opowieści za bardzo udany manewr. Pozwoliło mi to wgryźć się w nią całym sobą; poznać różne wersje tych samych wydarzeń; przeanalizować fakty nakreślone mi przez różne osoby. Dzięki takiemu zabiegowi dla mnie wszystko było spójne i kompletne przez co moje emocje były jeszcze głębszy i bardziej dla mnie bolesny.

Czytałem i... płakałem. Drżałem. Moje ciało i moja dusza rozbiły się na miliony drobnych kawałków. Moje serce pędziło przez co nie mogłem dobrze złapać oddechu. Obezwładniał mnie gniew. Oczy napełniało przerażenie. I to wszechogarniające mnie poczucie bezbronności. Moje myśli zostały uwięzione za zamgloną szybą właśnie takiego poczucia... bezbronność i bezsilność.

"Rodzina zastępcza" Nicole Trope to opowieść o walce z własnymi demonami; to historia o lęku przed utratą... siebie, dziecka, życia; to portret przemocowego związku; to wreszcie obraz dalecy nieidealnej rodziny zastępczej; to "życiowa prawda, że nie wszyscy ludzie są w stanie opiekować się tymi, którzy są najwięcej warci;.

To bardzo dobry thriller, jeden z lepszych jakie w tym roku czytałem. Nie jest to łatwa lektura, ale ważna. Warto ją poznać. Polecam! Czytaj!