Opinia na temat książki Sarah Bernhardt. Niezrównana aktorka

Kurcze, nie sądziłam, że tak bardzo przepadnę z tą książką! To niby biografia ale napisana w formie powieści obyczajowej z wątkami psychologicznymi. Strasznie przypominała mi klimat z książek Virginii C Andrews, gdzie również młoda dziewczyna była traktowana przedmiotowo. Tutaj poznajemy historię Sarach Bernhardt, która jest jeszcze młodziutka. Mieszka w dość biednym domu ze swoim ulubionym pieskiem i nagle jej spokój zostaje przerwany. Kobieta, która podaje się za jej matkę przybywa, by opłacić jej dalszy pobyt w tym miejscu. Jej opiekunka w ogóle się na to nie zgadza, wręcz żąda, by ona zabrała swoje dziecko do siebie. Nie mając wyjścia decyduje się na ten drastyczny dla niej krok. Ciężko jest opisać emocje jakie rozdzierały serce Sary, gdyż została zabrana z jedynego bezpiecznego według niej miejsca. Będąc już w domu matki, ta zaznacza jej, że musi mówić do niej po imieniu. Poznaje dziwne zasady panujące w domu i szereg mężczyzn, których obecności nie rozumie. W momencie, kiedy jeden z nich przekracza sferę jej komfortu, coś się zmienia. Za karę zostaje umieszczona w religijnej szkole z internatem. Tam jednak to, czego się dowiaduje, całkowicie zmienia jej punkt widzenia. Poznaje sekret matki i reszta układanki staje się dla niej jasna. Od tej pory książka nabiera rozpędu i im dalej, tym nasz podziw dla niej rośnie. Oczywiście los przygotował dla niej jeszcze kilka niespodzianek. Jedną z nich był dzidziuś, którego nie planowała. Jednak nauczona sama o siebie dbać robi co może, by spełnić się w roli aktorki. Jak sądzicie, czy udało jej się wybić?
Naprawdę bardzo mi się książka podobała. Napisana lekkim stylem z dodatkiem nuty oczekiwania. Czasami mamy podpowiedź, że coś się później wydarzy, więc czytamy dalej w niepewności co to może być. Wraz z wiekiem postaci dojrzewa również jej sposób myślenia. Widzimy w którym momencie dorasta, co staje się dla niej ważniejsze i jak sobie radzi z przeciwnościami, których non stop przybywa. Gdybym nie wiedziała o kim jest książka, to nigdy nie wzięłabym jej za biografię. Chciałabym, aby każda powieść obyczajowa była pisana w takim kontekście. Bardzo ją polecam!!!