Schronisko dla ludzi

Schronisko w górach, w nim kilka osób, napięcie rośnie, kto przybył tam i dlaczego. Może ktoś zginie, kto będzie winny?? 

Zaciekawił opis, tego się spodziewałam – miał być thriller psychologiczny, niestety okazało się, że to tylko napis na okładce i reklama wydawnictwa. Więc tak jak obiecałam, ocena jest adekwatna do moich odczuć po przeczytaniu i skonfrontowaniu tego z zapowiedzią. 

Plusy dla mnie to forma przekazu, mamy od początku, kto jest w schronisku, autor dawkuje informacje, co robią poszczególne osoby w górach, i jakie życie prowadziły wcześniej, co spowodowało, że zapragnęły udać się w miejsce gdzie będą sami z daleka od cywilizacji. I tu niestety jest tak sobie, postacie i ich problemy nijakie, może Maria i Agnieszka jeszcze są dość rozbudowane, ale w zakończeniu znów wydaje się, że autor nie miał pomysłu na mocne zakończenie. Napięcia zgrozy, obaw nie czułam, bardziej zainteresowanie jak się historia skończy i czy autor mnie czymś zaskoczy na końcu. Końcówka jest ogólnie, taka, jaka powinna być, otwarta i za to ocena wyżej, bo musimy sami sobie dopowiedzieć ostateczne zakończenie, pisarz pozostawił nas w niebycie – dopisz sobie czytelniku sam, co z nimi się stanie, kiedy opuścili schronisko. 

Ogólnie thriller to nie jest, psychologii żadnej, a fabuła taka sobie. 

Autor wybrał bardzo piękne miejsce jako scenę dla swojej powieści. Góra, zima, odcięcie od cywilizacji, spokój, przyroda. 
Książka przedstawiona jest z punktu widzenia każdej z szóstki bohaterów, wraz z biegiem lektury odkrywamy przeszłość i motywacje postaci, co wzbudza w czytelniku ciekawość i wciąga w wir wydarzeń. Bohaterowie są bardzo różni, przedstawiają różne filozofie życiowe. Nikt jednak nie jest skory do zmiany poglądów, więc tarcia są od początku gwarantowane, co jest dobrą podstawą do budowania napięcia, a także podwaliną pod przedstawienie różnych podejść życiowych. I z tym miałam problem. Wydaje mi się, że autor chciał za dużo filozofii zmieścić w jednej książce, nagromadzenie różnych światopoglądów jest przeogromne i przedstawione bez żadnego wprowadzenia, wręcz nachalne. Brakowało mi tutaj uzasadnienia dla tak radykalnych rozmów, większego balansu. Najwięcej znajdziemy tego na początku i na końcu powieści, przez co trochę zepsuł mi się ogólny odbiór lektury. Niemniej większość czytało się dobrze i szybko, a postacie, mimo że z żadna z nich nie jest tak do końca pozytywna, bardzo intrygujące.  Warto sprawdzić :)

Pusta stara chata w górach, w której spotyka się grupka pozornie przypadkowo dobranych ludzi po przejściach. Pomysł fajny, ale napisana zbyt szybko. Postacie, dialogi, fabuła niedopracowane. Pisane niekonsekwentnie ( gość robił herbatę w szklance, po czym wziął ten kubek w obie ręce i upił łyk- to jeden z przykładów, niby drobiazg, ale nie czyta się tego fajnie)

Schronisko w Beskidzie Żywieckim, nazywane schroniskiem mechaników, spotyka się tu sześć, z pozoru całkiem obcych sobie osób. Każdy z nich przybył tu z całkiem innego powodu, no prawie każdy... Mamy tu do czynienia z Agnieszką, młodą dziewczyną, słodką, kokietującą każdego faceta na swojej drodze, skrzętnie skrywającą swoją drugą twarz, Marię, kobietę stłamszoną przez męża, bez energii do życia, zniechęconej, Jacka, alkoholika, byłego nauczyciela historii, filozofa z zamiłowania, Marka, rekina biznesu, widzącego czubek własnego nosa, Rafała, hazardzistę, tonącego w długach, który zjawił się w schronisku w konkretnym celu i Tomek, tymczasowy opiekun schroniska, który także jest zagubiony i tajemniczy. Szóstka ludzi, między którymi atmosfera zacznie gęstnieć z każdym dniem, aż wybuchnie w zaskakującym finale powieści.

Mimo że zapowiadanej na okładce grozy brak, to bardzo ciekawa pozycja. Czyta się szybko, choć czasem trudno się połapać, który bohater w danej chwili opowiada. Najbardziej moje serce poruszyła historia byłego nauczyciela, Jacka, alkoholika.
I zakończenie... jak ja nie znoszę takich zakończeń w książkach, pełnych niedomówień, otwartych. Tak, wiem czytelnik może się domyślić, dopowiedzieć sobie ciąg dalszy, ale ja nienawidzę takich zakończeń w książkach ani filmach.

Podsumowując, książka mi się podobała, mimo że po opiniach innych bałam się, że się rozczaruje sromotnie, ale nie, czytało mi się ją szybko i przyjemnie. Bawiłam się przy niej ...