Ściema

Książka Piotra Bojarskiego to takie krótkie, reporterskie rozliczenie się z przeszłością (trochę mamy skojarzenia ze sprawą Cieślewicza). Kanwą powieści jest zabójstwo młodego człowieka w czasach PRL-u, pobity do nieprzytomności umiera w szpitalu. Milicja tuszuje sprawę, ZOMO-wcy obwinieni o śmierć zostają na procesie uniewinnieni. Po latach młody dziennikarz rozpoczyna śledztwo w tej sprawie. Mamy sporo informacji o ZOMO, jego strukturach, sposobach "załatwiania" pewnych spraw, w obliczu młodego dziennikarza starzy ZOMO-wcy udowadniają w sposób przekonujący swoje zasady, to co nimi kierowało, nie widząc żadnego problemu w tym co robili. (Opornik wpięty w klapę - oznaka przeciwstawiania się władzy ludowej, poparcie dla protestów.) Dobra pozycja dla chcących poczuć atmosferę tamtych dni, z punktu widzenia nie encyklopedycznego. Współczesne czasy, to zamiatanie spraw pod dywan, a Ci co chcą to wyjaśnić znikają. Wciąga. A końcówka, no cóż napięcie stopniowo narasta, a potem