Opinia na temat książki Serce nie słucha

Dawno się odzwyczaiłam od tego typu pisaniny, gdyż miejsce romansów zastąpiły horrory, powieści społeczno-obyczajowe oraz psychologiczne. Ale czasami miło powrócić. W tym przypadku zdecydowała nie tyle chęć do odpoczynku, ale fakt, że autorka pochodzi z mojej niewielkiej miejscowości. Może z tego względu powinnam być łagodna? Hm... byłoby to niesprawiedliwe. Więc będę obiektywna. Pani Kubilus odniosła się w tej książce trochę do własnych przeżyć i doświadczeń życiowych, ale czytelnik, który nie wie nic o twórcy, nie utożsamia jej głównej bohaterki z nim. No cóż. Ja ją znam. Na tyle, żeby wiedzieć, że dużo z tego to jej życie. Ale patrzę również na to, że jest to pierwsza jej książka, więc łatwiej jest wtrącić kilka momentów od siebie, osobiście. Daje to dobry efekt. Czujemy, że jesteśmy gdzieś tam obok Pani Anity i obserwujemy jej poczynania. Trudno jest kobiecie samotnie wychowywać dziecko, w tym samym czasie uczyć w jego szkole, gdzie wymaga się od niej więcej i więcej. Przyjaciele mają swoje problemy. Ludzka egzystencja sprawia nam je. Może dla rozrywki? W każdym razie ma je każdy. Ale nie każdy chce o nich opowiadać. Tu mam na myśli główną bohaterkę. Nic się nie udaje, ale dźwigamy to na swoich barkach, myśląc, że damy radę. Błędny wniosek. Każdy potrzebuje jakiejś podpory. I tu nagle, niczym gwiazdka pojawia się jej wybawiciel. Tu mam mieszane uczucia. To trochę nazbyt harlequin'owskie rozwiązanie. No bo czy kobieta by tak z obcym od razu wyjechała se na weekend? (Szczegóły przeczytacie ^^). Według mnie- albo bohaterka tak desperacko poszukiwała miłości, że nie potrafiła, lub autorce nie chciało się szukać trudniejszego rozwiązania.