Sielsko i diabelsko

Od czasu do czasu lubię niezobowiązujące lektury, dodatkowo żeby poczuć klimat wiejskich miejsc, może i coś na kształt lukrowanej opowiastki. Byleby dobrze napisanej, wywołującej żywe emocje.
Tutaj mamy treść pełną życiowych komplikacji bohaterów, takich przyziemnych, dobrze znanych, szczególnie gdy się mieszka w małych mieścinach czy wsiach, gdzie każdy o innych niemal wszystko wie, gdzie bez ustawienia i odpowiednich znajomości mało się może samemu zdziałać. Zamiast jednak malowniczej, sielskiej wsi, po której ganiałaby Jagna dostaje się tragiczną opowieść o ludzkich zmaganiach. Wiele motywów porusza tutaj autorka - od wspierania ludzi, którzy rzeczywiście wymagają tej pomocy, po kwestie wiary i życie prowadzone zgodnie z jej wyznacznikami. Główna bohaterka niczym ta Siłaczka chce wszystkim pomóc i jakby mogła rozdwoić się to pewnie pozałatwiałaby wszelkie sprawy tego świata i poukładałaby życie innym w okolicy, żeby tylko tego diabła przepędzić ze wsi. To znaczy by wiodło się wszystkim sielsko i anielsko.
I mimo zaprezentowania różnych konfliktów narracja prowadzona jest w lekki sposób, nie przytłacza swoim tragicznym wydźwiękiem, momentami nawet odczuwa się sympatyczny, żartobliwy ton. Tylko że mnie w tym wszystkim brakuje emocji.

Znów mam do czynienia z treścią jakich wiele. Takie moje marudzenie, bo chyba zazwyczaj chce dostać więcej, niż książka obiecuje. Jednak nie przepadam, gdy treść jest częściowo zapychana zbędnymi słowami, żeby tylko coś napisać ...

"Sielsko i diabelsko"... muszę przyznać, że ten tytuł idealnie oddaje istotę powieści Beaty Kępińskiej i został bardzo trafnie dobrany.

Dlaczego sielsko...?
Akcja powieści została umiejscowiona w otoczeniu Gór Świętokrzyskich, w niepowtarzalnym klimacie tamtejszych wsi, w których jakby czas się zatrzymał. Widok z okna na pasmo Łysicy i okoliczne wzniesienia, piękno przyrody, lasów otaczających ludzkie siedliska tworzy niepowtarzalny sielski klimat.

Dlaczego diabelsko...?
Tutaj sprawa bardziej się komplikuje, chociaż odnosi się z całą pewnością do codziennego życia rodziny Zalewskich - bohaterów książki, których niemal każdy dzień obfituje w wiele zaskakujących zdarzeń. Podczas lektury tak naprawdę nigdy nie wiemy co naprawdę się wydarzy i właśnie ta niepewność czyni opowieść bardziej interesującą.

Główna bohaterka to Joanna - kobieta po czterdziestce obdarzona dużym temperamentem, rozwiniętą wyobraźnią, porywcza i nieprzewidywalna w swoim zachowaniu. Bohaterka często najpierw działa, a dopiero potem myśli o konsekwencjach swoich posunięć. Ta z jednej strony zwariowana i nieobliczalna osoba jest też niebywałą altruistką o gołębim sercu, kocha ludzi i zwierzęta, a jej bliscy, znajomi i sąsiedzi zawsze mogą znaleźć u niej pomoc i wsparcie.
Joasia - polonistka z gimnazjum - jest matką osiemnastoletnich bliźniąt - Dominiki i Patryka, którzy swoimi młodzieńczymi pomysłami również dostarczają jej niemało emocji i wyzwalają sporą dawkę adrenalin...

Polecam,polecam i jeszcze raz polecam sielsko bo jest wieś i uroczy domek w trakcie remontu,diabelsko bo jest śmierć,niechciana ciąża,czyli życie.Polecam przeczytajcie