Smaran. Kolory Indii

Indie fascynują mnie odkąd pamiętam i odbieram je jako kraj, w którym ludzie są wdzięczni za każdą drobnostkę, która przytrafiła im się w życiu i wierzących, że po coś (ta drobnostka) ona się stała. To kraj najróżniejszych świąt i religii, gdzie każdy znajdzie miejsce dla siebie i gdzie wyznawcy różnych religii potrafią żyć obok siebie, a nawet co (czasami mocno) zaskakujące wspólnie świętować, choć czci się zupełnie innego Boga.
Ten kraj to wielobarwne festiwale, medytacja, joga, świątynie w tym mój ukochany - Tadż Mahal- pomnik poświęcony miłości, to tańce i jedzenie- każdy region to inny smak, każdy ma swoje wyjątkowe i niezapomniane smaki. Dla mnie Indie to jedność i różnorodność w jednym, to miłość i nienawiść, to tradycja i nowoczesność, to bogactwo i skrajna bieda, to przesyt i walka o przetrwanie do jutra...
Dużo miejsca poświęcone jest w tej historii kobietom, ich pragnieniom zbliżenia się kulturowo do Europejek, ale i ogromnym przywiązaniu do tradycji.
Mnóstwo statystyk, które przytacza autorka, podnoszą momentami włosy na głowie, wydając się momentami niedorzecznymi, ale niestety są niezwykle autentyczne i wstrząsające. Wiedzieliście, że nadal w dwudziestym pierwszym wieku, czasami rodzicom bardziej się "opłaca" usunąć ciążę z żeńskim płodem, niż potem wydać pieniądze na posag? Wstrząsające prawda?
Autorka doskonale opisuje otaczający ją świat, pokazuje kulturę i obyczajność zwykłych ludzi, punktując przy tym różnice i podobieństwa, które nas ł...

Nie wiedzieć czemu, sięgając po "Smaran. Kolory Indii", byłam przekonana, że mam przed sobą lekturę typowej książki podróżniczej. Okazało się natomiast, że powieść Magdaleny Stępień jest czymś bardziej złożonym!

W niezwykłą atmosferę Bengaluru wprowadza czytelnika Dominika, która przybyła właśnie do Indii, by rozpocząć praktyki w firmie Pride Estates. To ona będzie naszą przewodniczką po tych pięknych, ale jakże odmiennych kulturowo miejscach. I chociaż dziewczyna doskonale zdaje sobie sprawę, że Indie to kraj kontrastów i trudnych do zaakceptowania dla Europejczyków nierówności społecznych, mimo wszystko zastana rzeczywistość i tak zaskoczy ją nie jeden raz.

Współuczestniczenie w przygodach młodej Polki sprawia, że "Smaran" wpisuje się raczej w nurt literatury obyczajowo-podróżniczej, ale dla mnie osobiście największym walorem tej powieści były - pobudzające do refleksji nad kulturowymi i społecznymi aspektami życia - wplecione w tekst ciekawostki i dodatkowe informacje, dotykające najróżniejszych dziedzin życia.

M. Stępień bacznie przygląda się światu, dzięki jej spostrzegawczości czytelnik może mieć chwilami wrażenie, że czyta niezwykły esej, a jako, że jest to jeden z moich ulubionych gatunków wypowiedzi pisemnej, odkrycie tego faktu zdecydowanie wzmożyło moją radość z lektury.

Wachlarz podjętych, niby na marginesach zdarzeń, zagadnień jest ogromny - począwszy od o...

Nie jestem typem podróżnika, a już na pewno dalekie wyprawy nie są dla mnie normą. Ale uwielbiam, gdy autor porywa mnie na wycieczki w odległe miejsca i pozwala poczuć klimat. Bo Magdalena Stępień niewątpliwie w swojej książce opisuje Indie w taki sposób, że chłonę je całą sobą.

Spojrzenie na Indie oczami młodej dziewczyny na pewno jest ciekawym rozwiązaniem. W dodatku towarzyszymy jej na każdym etapie tej podróży i odkrywania codzienności. To właśnie dzięki temu zabiegowi autorka pokazuje prawdziwe Indie, nie tylko cukierkowe, barwne i piękne, ale także tę mroczniejszą stronę.
Towarzysząc Dominice (nie tylko zawodowo, ale też prywatnie) obserwujemy różnice kulturowe, a co się z nimi wiąże czasami potknięcia, ale i przygody! A życie to przecież także przyjaźnie i uczucia...

Najpiękniejsze jednak jest to, że książka została uzupełniona zdjęciami! Dzięki temu historia jest pełniejsza, a my możemy także nacieszyć oczy.
To jest książka obyczajowa, z ukryta w środku książką podróżniczą. Myślę, że to dobre określenie. A na pewno świetny argument by po nią sięgnąć!